Ο υπουργός εσωτερικών Ραγκούσης με μπόλικη δόση πασοκικού χιούμορ δήλωσε σήμερα πως "το κλειστό επάγγελμα του συμβασιούχου του δημοσίου άνοιξε". Συμπλήρωσε δε πως "η κυβέρνηση, 18 μήνες τώρα, δεν έκανε ούτε θα κάνει καμία έμμεση ή άμεση πελατειακή πρόσληψη. Και θα προασπίσει το πολύτιμο κεκτημένο αξιοκρατίας για τη Δημόσια Διοίκηση και τη χώρα". Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα προασπίσει λοιπόν την αξιοκρατία! Αυτό κι αν είναι μετάλλαξη. Φυσικά το μάρμαρο της (λεκτικής) μεταστροφής του ΠΑΣΟΚ από κυβερνητικό κόμμα που έχει καταρρακώσει κάθε έννοια αξιοκρατίας σε κόμμα που την προασπίζει θα το πληρώσουν όπως πάντα άλλοι. Ακόμα κι αν δεχτούμε σαν υπόθεση εργασίας ότι όλοι οι συμβασιούχοι του δημοσίου είναι τοποθετημένοι με αναξιοκρατικά κριτήρια, πράγμα που σίγουρα σε κάποιο βαθμό ισχύει, αυτοί θα πληρώσουν το λογαριασμό κι όχι οι έμποροι υποσχέσεων.
Βέβαια το κείμενο αυτό δεν γράφτηκε για να πει τα αυτονόητα αλλά για να διατυπώσει μια απορία μου επ'ευκαιρία της αναφοράς σε κλειστά επαγγέλματα που ανοίγουν.
Το κλειστό επάγγελμα του τζογαρίσματος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με αποτέλεσμα την εξαφάνισή τους στον χρηματιστηριακό καιάδα, πότε θα ανοίξει να παίξουμε κι εμείς λίγο;
Σημειώνω πως ο διοικητής του ΙΚΑ παρουσίασε στοιχεία για το 2010 στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής σύμφωνα με τα οποία οι απώλειες της χρονιάς έφτασαν το 1 δισ.ευρώ λόγω της μείωσης του χαρτοφυλακίου του σε μετοχές και αμοιβαία κεφάλαια. Και ο κατήφορος συνεχίζεται.
4 σχόλια:
Τζόγος με ενέχυρο όχι με τις τσέπες άλλων,αλλά τις ζωές των άλλων.
Και ξέρεις κάτι, αυτή η "κοινωνία" που κατασκεύασαν είναι πολύ λογικό να επιτρέπει τέτοια παιγνίδια,να επιβάλει θα έλεγα καλύτερα.
Το ζήτημα είναι πως εμείς φτάνουμε να τους εκχωρούμε το δικαίωμα πάνω στην ζωή μας.
Και το ερώτημα που προκύπτει είναι,τι κάνουμε ή τουλάχιστον να επισημάνουμε το τι δεν κάνουμε, όλοι όσοι διατεινόμαστε, ότι και έχουμε κατανοήσει και δεν θέλουμε να γίνουμε οι μάρκες τους πάνω στο πράσινο τραπέζι του τζόγου τους.
Τι δεν κάνουμε ΒΒ; Τίποτα, μόνο επισημαίνουμε. Μάλλον πρέπει να ζωηρέψει πολύ η εργατική πρωτοπορία και να μας πιάσει απ' το χεράκι γιατί έτσι δεν γίνεται απολύτως τίποτα παρά πικρές αλλά ακίνδυνες διαπιστώσεις.
Kαλημερα και καλως σε βρηκα στρατολατη!
Θα συμφωνησω και με το σχολιο της φιλης ΒΒ και με το δικο σου, οταν λες οτι ''δεν γινεται απολυτως τιποτα'' αυτη τη στιγμη, εφ οσον δεν ενοχλουνται απο τις αντιδρασεις του κοσμου, που να πουμε οτι συνηθως περιοριζονται στα..γιαουρτια και στο γιουχαρισμα!
Εχω απογοητευτει απο τη νωθρη αριστερη πολιτικη και δεν ειμαι η μονη, νομιζω.
Βλεποντας, xθες, το Debtocracy ειδα πολυ διαφορετικες αντιδρασεις στον Ισημερινο που θεωρειται ισως απο πολλους ως ''υποδεεστερη'' χωρα σε συγκριση με την Ελλαδα!
Εγω παντως τους χαρηκα (και τους ζηλεψα) για τις λογικες αντιδρασεις τους πανω στο ζητημα της πληρωμης του χρεους! Αραγε θα δουμε και στην Ελλαδα κατι αναλογο;
Γεια σου Έλβα, καλωσήρθες.
Συμφωνώ μέχρι ενός σημείου για τη νωθρότητα της αριστεράς. Η αριστερά δεν είναι αυτή που βλέπουμε, οι περισσότερες δράσεις της φιμώνονται ή προβοκάρονται. Ωστόσο χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια κι από αυτή. Όμως, γιατί γαμώτο να πρέπει να μας παίρνουν από το χεράκι για το παραμικρό; Κι εγώ ζηλεύω τις αντιδράσεις άλλων λαών, εμείς δεν ξεκουνάμε με τίποτα. Αλλά στο κάτω κάτω -κατ'εμέ- για να έχει αποτέλεσμα και η πιο δυναμική δράση πρέπει να υπάρχει η προοπτική της εργατικής εξουσίας, έστω και στο μακρινό ορίζοντα. Αλλιώς απλά συντελεί στην ανακύκλωση των ίδιων φθαρμένων υλικών του καπιταλισμού.
Δημοσίευση σχολίου