Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Έλα Αλέκα!

Σου απευθύνομαι γιατί ξέρεις πόσο σ'εκτιμώ. Πως; Δεν με θυμάσαι; Κάτσε λίγο να φρεσκάρω τη μνήμη σου. Μου έχεις απευθυνθεί πολλές φορές, όσες έλεγες να συμπορευτούν με το Κόμμα ακόμα κι όσοι δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως στο οικογενειακό μου περιβάλλον τό'χαμε το σχετικό γονίδιο. Ο παππούς μου ήταν στην ΕΔΑ, ο πατέρας μου είχε τρία βιβλία του Λένιν κι ένας μπάρμπας μου που τώρα έγινε πασόκος μ'έστελνε κάποτε που και που στον περιπτερά ν'αγοράσω το Ρίζο. Μού'παιρνε που λες ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί βιβλία της Έλλης Αλεξίου και της Διδώς Σωτηρίου, δε θέλει και πολύ να συγκινηθεί ένα παιδί από τα βάσανα της φτωχολογιάς. Μού'κανε βλέπεις πονηρή διαπαιδαγώγηση, κομματική καθοδήγηση δεν μού'κανε κανείς ποτέ, όπως και ποτέ δεν γράφτηκα στο Κόμμα. Πάντως, εντελώς μεταξύ μας, αν τό'χα κάνει ίσως νά'μουν ήδη διαγραμμένος, είμαι βλέπεις λίγο ξεροκέφαλος. Όχι ότι δε δέχομαι το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό αλλά καμιά φορά είναι καλύτερα ένα κόμμα νά'ναι συμπαγές, βλέπεις τι έπαθε ο Συνασπισμός. Επιπλέον η γενιά μου είναι ολίγον τι ιδεολογικά κακοποιημένη. Έφαγε το χαστούκι της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στις σοσιαλιστικές χώρες σε τρυφερή ηλικία. Όσο νά'ναι τέτοια χαστούκια αφήνουν ψυχικά τραύματα. Το Κόμμα πάντως Αλέκα μου δεν το πρόδωσα ποτέ. Σε χίλιες δυο εκλογές, απ' το πανεπιστήμιο μέχρι και τη βουλή κι απ'το σωματείο μέχρι το επιμελητήριο πάντα κόκκινη ήταν η ψήφος μου. Και θα συνεχίσει νά'ναι δηλαδή, ακόμα κι αν είμαι καμιά φορά μουτρωμένος μαζί σου. Προχτές ακόμα που λες έφαγα τα μουστάκια μου με την κυρά μου και τον Ικτίνο για τα δικά σου μάτια. Γι αυτό θέλω να με ακούσεις, δε λέω να με υπακούσεις, άκουσε μόνο αυτά που θα σου πω κι αν δε σ'αρέσουν πέτα τα.

Ξέρεις Αλέκα μου καλύτερα από μένα πως οι δράσεις κι οι τοποθετήσεις του Κόμματος μονίμως θάβονται από τη χούντα των ΜΜΕ. Υπάρχει κι ο 902 θα μου πεις, όμως το ξέρεις κι αυτό καλά πως απευθύνεται σε κοινό περιορισμένο. Αλέκα μου τα 25 χρόνια πασοκικής εξουσίας έχουν διαβρώσει την ταξική συνείδηση της ελληνικής εργατικής τάξης. Μείναμε και μονάχοι μας, πάει το αντίπαλο δέος του καπιταλισμού. Το βλέπω γύρω μου καθαρά, γίναμε οι περισσότεροι προλετάριοι μαλθακοί, δεν αντέχουμε την πάλη με αντίπαλο ισχυρότερο, δεν την αντέχουμε την ήττα. Προτιμούμε να εθελοτυφλούμε, να λέμε "δεν πολεμά εμάς ο καπιταλισμός, όλα θα παν καλά, κάτι θα γίνει και θα σωθούμε", να νομίζουμε πως η έκφραση "ταξική πάλη" είναι ξύλινη λεκτική περικοκλάδα. Κι όταν, ξέρεις, ο εργάτης ξεχνά ποια είναι η τάξη του δεν θέλει και πολύ ν' αρχίσει να βλέπει τους εχθρούς για φίλους και τούμπαλιν. Αλλα δε φταίει μόνο αυτός. Όταν ο εργάτης μένει ταξικά αναλφάβητος δε φταίνε μόνο οι "δάσκαλοι" της καπιταλιστικής εξουσίας ούτε μόνο τ'ότι είναι ο ίδιος τούβλο. Κάπου φταίμε κι εμείς που δεν είμαστε πειστικοί. Αυτά, θα μου πεις, τα ξέρω κι έμπα επιτέλους στο "δια ταύτα".

Αλέκα μου όσο κι αν υπάρχει μεγάλο τμήμα του λαού που έχει τελείως παραδοθεί στο βαθύ γαλαζοπράσινο κράτος ή έχει εντελώς χάσει την ταξική του ταυτότητα σαλιαρίζοντας με την ακροδεξιά υπάρχουν άλλοι τόσοι που είτε δεν ξέρουν που και πως να διοχετεύσουν την οργή τους είτε βρίσκονται σε κατάσταση σοκ νιώθοντας ορφανοί κι αβοήθητοι. Αν απλώσεις το χέρι σ'αυτούς και τους κοιτάξεις στα μάτια πείθοντάς τους πως δεν κόπτεσαι μόνο για εκλογικές επιδόσεις και επιδεικτικές λαοσυνάξεις είναι ικανοί για πράγματα μεγάλα. Βλέπουν τη ΓΣΕΕ να σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στον εχθρό που επιτίθεται και νιώθουν πως η μάχη έχει κριθεί. Που να πάω σου λένε στη μάχη με στρατηγό προδότη και πυρομαχικά σκάρτα; Τι να την κάνω την απεργία ντουφεκιά στον αέρα ενώ ο εχθρός έχει ήδη μπει στα σπίτια μας; Αλέκα μου η οποιαδήποτε συμπόρευση πια με τη ΓΣΕΕ δεν είναι επικίνδυνη μόνο για το λαό, είναι και για το ίδιο το ταξικό κίνημα. Άκου με που στο λέω, στις εικοσιτρείς του μηνός μια απεργία ακόμα κι αν είναι απολύτως πετυχημένη, ακόμα κι αν το κέντρο της Αθήνας βουλιάξει από απεργούς θα είναι θεατρικό δρώμενο εν μέσω βομβαρδισμού. Πρέπει το ταξικό κίνημα να κόψει τελείως τους δεσμούς με το έκτρωμα και σ'αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται συμμάχους. Είναι γελοίο και επικίνδυνο όταν κινδυνεύει η γειτονιά σου από πυρκαγιά να μη φωνάζεις το γείτονά σου να βοηθήσει επειδή είναι "οπορτουνιστής". Έλα Αλέκα, άσε τα πείσματα και απόδειξε σ'αυτούς που κατηγορούν το ΚΚΕ για σεχταρισμό ότι έχουν άδικο.

Σκέψου τι επίδραση θα είχε στην ψυχολογία και την αποφασιστικότητα του λαϊκού κινήματος μια απρόσμενη για όλους και απολύτως αναίμακτη για την ιδεολογική συνοχή του Κόμματος συνεννόηση με το συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων, με εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και άλλους στην προκύρηξη μιας πανελλαδικής απεργίας και σε κοινή κάθοδο στους δρόμους, φτύνοντας στα μούτρα τον θεσμικό ρόλο της ΓΣΕΕ. Αλέκα τη ΓΣΕΕ εμείς τη φτιάξαμε, εμείς θα την ξαναφτιάξουμε απ'την αρχή. Φτάνουν πια οι μοναχικές πορείες, όσους ήταν να τους πείσουν τους έπεισαν, η δυναμική τους εξαντλήθηκε. Στη φάση που είμαστε μια ενωτική προοπτική θα έδινε πολλαπλάσια δυναμική στο κίνημα κι είναι σίγουρο πως κυρίως το ΚΚΕ θα είχε να ωφεληθεί από κάτι τέτοιο. Γιατί τώρα όπως θάβεται από τα ΜΜΕ ο μέσος πολίτης πιστεύει πως το ΚΚΕ αναπαύεται σε απολιθωμένες δάφνες. Κι άντε μετά να τον πείσεις πως είναι παραπληροφορημένος. Κι άντε να τον πείσεις πως το ΚΚΕ δεν προβληματίζεται μπροστά στην αναβάθμιση του ρόλου του ως η ουσιαστική εργατική πρωτοπορία. Κι όπως πολύ καλά γνωρίζεις χωρίς εργατική πρωτοπορία οι εξεγέρσεις δεν γίνονται απ'το λαό αλλά απ' τον όχλο.
Ή τώρα ή ποτέ γιατί αν περάσει το τρένο ίσως το επόμενο να μην έρθει ποτέ.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΛΗΣ?
Η ΑΛΕΚΑ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Πιθανά στα ζητήματα που θέτεις να σε βοηθούσε η περίφημη ανάρτηση του Φιλολαικού blog που μήνες την περίμενε ο λαός με αγωνία :

"Σύντομο Εγχειρίδιο του Αριστερισμού στην Ελλάδα"
http://filolaiko.blogspot.com/2011/02/1.html

που κατά σύμπτωση άρχισε να δημοσιεύεται σήμερα 18/02.
Προσωπική μου άποψη σ' αυτά που γράφεις. Άν η ηγεσία του ΚΚΕ αποφασίσει να το κλείσει το μαγαζί και να αυτοκτονήσει πολιτικά, τότε σίγουρα μια πρώτη δράση θα είναι συμμαχία με τον αστερισμό των αριστερο-επιδέξιων.

JohnyQ είπε...

η ουσία: "συνεννόηση με το συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων, με εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και άλλους"

χμχμμ...

η αμφιβολία:
γιατί αυτή η "συνεννόηση" θα είναι εφήμερη και θα στείλει δυστυχώς περισσότερους στα σπίτια τους; παρα τώρα που έχουμε "μοναχικές" πορείες...

ένας στρατολάτης είπε...

προς Ανώνυμος ο Ά
Η ιστορία έχει πολλά παραδείγματα συνεργασιών (έστω χαλαρών και πρόσκαιρων) σε κρίσιμες στιγμές. Οι τότε ηγεσίες δεν ήξεραν το ρόλο που υπονοείς;

προς Ανώνυμος ο Β'
Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε κανείς να πει το ίδιο για την ηγεσία του ΚΚΕ που πρωταγωνίστησε στην ίδρυση του ΕΑΜ, σε συνεργασία μάλιστα με κόμματα περισσότερο αστικά παρά "αριστεριστικά". Νομίζω ότι γνωρίζουμε πια πως δεν επρόκειτο για πολιτική αυτοκτονία.
Πάντως την ανάρτηση θα τη δω και θα τη σχολιάσω.

προς JohnyQ
Δεν το νομίζω. Οι περισσότεροι φίλοι, γνωστοί και συνάδελφοι με τους οποίους συζητώ θα ενθουσιάζονταν από μια κινηματική συμπόρευση προσεγγίζοντας έτσι εμμέσως το ΚΚΕ παρά θα πήγαιναν κατευθείαν σ'αυτό. Θά'ταν εφήμερη η συμπόρευση; ναι. Χαλαρή; ναι Άνευ ιδιαίτερων ιδεολογικών αλλά μετά πολλών κινηματικών συναφειών; ναι. Οι μοναχικές πορείες είναι μια τακτική που έχει νόημα όταν διαχωρίζεις τη θέση σου από τη ΓΣΕΕ αλλά δημιουργούν δυσανάλογα αρνητική επικοινωνιακά εικόνα. Κι αυτή η εικόνα μπορεί να ανατραπεί αν αναληφθούν οι κατάλληλες πρωτοβουλίες.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Που να πάω σου λένε στη μάχη με στρατηγό προδότη και πυρομαχικά σκάρτα; Τι να την κάνω την απεργία ντουφεκιά στον αέρα ενώ ο εχθρός έχει ήδη μπει στα σπίτια μας; Αλέκα μου η οποιαδήποτε συμπόρευση πια με τη ΓΣΕΕ δεν είναι επικίνδυνη μόνο για το λαό, είναι και για το ίδιο το ταξικό κίνημα.

Ακριβώς αυτό. Αν το καταλάβαιναν κι άλλοι θα είχαμε ήδη βρει τους συμμάχους που λες. Στην παρούσα φάση δε νομίζω ότι είναι μόνο ούτε κυρίως δικό μας το σφάλμα.

ένας στρατολάτης είπε...

Απολίθωμα υποθέτω ότι εννοείς την Αυτόνομη Παρέμβαση του Συνασπισμού. Αν δεν απατώμαι όμως κι αυτοί, πιεσμένοι από την σιχαμένη συναλλαγή της ΠΑΣΚΕ με τους εργοδότες για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, αποχώρησαν από το προεδρείο της ΓΣΕΕ. Έτσι κι αλλιώς όμως οι σύμμαχοι πρέπει να βρεθούν κυρίως μέσα στο λαό. Κι ο λαός δεν καταλαβαίνει από οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις αλλά από αυτά που βιώνει. Και τον χρειαζόμαστε. Πότε θα καταλάβουμε αυτό το στοιχειώδες;
Γι'αυτό επιβάλλεται η συμπόρευση, ΜΟΝΟ σε επίπεδο κινημάτων, όχι απαραίτητα σε λοιπές συνεργασίες. Ας κάνουμε επιτέλους κι εμείς τα επικοινωνιακά μας χτυπήματα κι ας είναι πρόσκαιρα. Τώρα χρειαζόμαστε τη δύναμη πυρός.

Ανώνυμος είπε...

H αυτόνομη παρέμβαση έφυγε από το προεδρείο (μαζί με τη δακε) αλλά ο ρόλος της φαίνεται σε μια σειρά χώρους. Δεν είναι τυχαίο τι ψηφιζε όπου έμπαινε απεργία στις 10/2. Κατά παντού.
Και δυστυχὠς και τα πρωτοβάθμια σε όλη την ελλάδα (πλην τελευταία της αθήνας) κατεβαίνουν με τη γσεε.
Δυστυχὠς το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις αλλά θα τη βρούμε την άκρη.
Ήδη σε κλάδους που απεργούν οι πορείες είναι κοινές κλπ.

Ανώνυμος είπε...

Και επίσης πέρσι το παμε προκήρυξε μια σειρά απεργίες μόνο του. Σε αυτές μόνο το ναρ συμμετείχε από αυτούς που λέμε αριστερά. Ο συνασπισμός γενικά καταψήφιζε.
Και στη 48ωρη που είχε μπει σαν κλιμάκωση ακόμα και το ναρ καταψήφισε στα σωματεία που ελέγχει.
Μακάρι να ήταν μόνο πείσματα.

Ανώνυμος είπε...

ο ρόλος που ανεφερα ειναι η απομόνωση ωστε να καθηλωθεί η αριστερά και να μην γινει ΚΙΝΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΚΕ

ένας στρατολάτης είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε δεν κάνω το συνήγορο της Αυτόνομης Παρέμβασης ούτε επιχειρώ να αθωώσω κανέναν. Για τα πρωτοβάθμια έχω να πω πάντως, σύμφωνα μ'αυτά που μου μεταφέρουν φίλοι και γνωστοί που συμμετέχουν σ'αυτά, ότι μαζεύονται κάθε φορά στο Μουσείο ακριβώς για να ξεχωρίσουν από τη ΓΣΕΕ. Δεν πιστεύω πως έχουν καμιά πρόθεση να ταυτιστούν μαζί της. Θα ήταν άλλωστε αυτοκαταστροφικό κάτι τέτοιο γι'αυτά. Το θέμα είναι ότι τους χρειαζόμαστε όλους, "καλούς" και "κακούς". Κι ένα ιδανικό βήμα θα ήταν να σταματήσουμε πια να ακολουθούμε -χρονικά- τη ΓΣΕΕ στις απεργίες-ντουφεκιές με άσφαιρα και να συνεννοηθούμε, όσο είναι δυνατόν σε νέες κινητοποιήσεις. Κι ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Ανώνυμος είπε...

Γι αυτό ανέφερα την υπόλοιπη ελλάδα. Στη θεσ/νικη, στην πάτρα και αλλού πηγαίνουν με τη γσεε.
Συμφωνώ με τις ξεχωριστές κινητοποιήσεις όποτε είναι δυνατό αλλά το παράδειγμα της 10/2 και το τι ψήφιζαν,και βασικά τι δεν ψηφιζαν είναι πρόσφατο. Όπως και τα υπόλοιπα που ανέφερα για πέρσι.
Δεν ξεχωρίζω κανένα, δε θεωρώ ότι κάποιος περισσεύει απλώς λέω ότι τα πράγματα έχουν δύο όψεις.
Και γιατί να μην έρθουν πχ στη συγκέντρωση του παμε με τα πανό και τα συνθήματα τους για παράδειγμα?
Θα τα βρούμε όλα.

μαχαιρης είπε...

Δυστυχως φιλοι μου...
Παρ οτι θα το ηθελα...
Ενδεχομενως και περισσοτερο απο σας...
[Με δακρυα ειχαμε δεχτει τοτε...
Τον σχηματισμο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ...]
Δυστυχως παιδια, λεω...
Δεν θα συμφωνησω...
Και οχι μονο...

ένας στρατολάτης είπε...

Δεν μπορούν νά'ρθουν από μόνοι τους στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Εξάλλου υπάρχει πάντα "οπισθοφυλακή" που, να μην κρυβόμαστε, είναι στραμμένη προς τους διαδηλωτές των "άλλων". Χρειάζεται συντονισμός.

Βρε Μαχαίρη μου, δε μιλώ για νέους Συνασπισμούς ή εκλογικές συνεργασίες. Είναι πρόσφατες οι πληγές. Πρέπει κάποια πράγματα όμως μπροστά στη θύελλα να τα βάζουμε στην άκρη. Να βλέπουμε το δάσος κι όχι το δέντρο.

μαχαιρης είπε...

Μπορει να εχεις δικιο φιλε...
Χιλια δικια...
Εκατο χιλιαδες...
Αναθεματισμενα δικια...
Αλλα φοβαμαι φιλε...
Οτι οι..αλλοι...
Παλι θα δουν το δασος...
και θα το καψουν το δεντρο μας...
Οχι λοιπον...
Θα κανω πως δεν το βλεπω...
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΣΩ...
Το δεντρακι μου...
Συγχωρησε με...

Giorgos S. είπε...

Το κομμουνιστικό κόμμα είναι κόμμα της εργατικλης τάξης.Ειναι δηλαδή εργαλείο για την προώθηση των συμφερόντων της τάξης, στην υπηρεσία της τάξης.Δεν είναι η τάξη στην υπηρεσία του κόμματος.Ακουγεται όμορφο αυτό με το δεντράκι αλλά καμια φορά το δεντράκι μπορεί να καεί από την πολλή πραστασία. Κι όταν εν πάσει περιπτώσει οι συνθήκες ειναι τόσο κρίσιμες για την ίδια την επιβίωση του λαού και της ηγέτιδας τάξης του, το συμφέρον του κόμματος μπαίνει φυσικά σε δεύτερη μοίρα. (Και βεβαια δεν εννοω με κανενα τρόπο διάλυση του κόμματος.)

ένας στρατολάτης είπε...

Κυριακή συμφωνώ μ'αυτά που γράφεις. Δεν παθαίνει τίποτα το δεντράκι μας, έχει περάσει μέσα από καύσωνες και πυρκαγιές κι έμεινε όρθιο.