Έλα Αλέκα!

Σου απευθύνομαι γιατί ξέρεις πόσο σ'εκτιμώ. Πως; Δεν με θυμάσαι; Κάτσε λίγο να φρεσκάρω τη μνήμη σου. Μου έχεις απευθυνθεί πολλές φορές, όσες έλεγες να συμπορευτούν με το Κόμμα ακόμα κι όσοι δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως στο οικογενειακό μου περιβάλλον τό'χαμε το σχετικό γονίδιο. Ο παππούς μου ήταν στην ΕΔΑ, ο πατέρας μου είχε τρία βιβλία του Λένιν κι ένας μπάρμπας μου που τώρα έγινε πασόκος μ'έστελνε κάποτε που και που στον περιπτερά ν'αγοράσω το Ρίζο. Μού'παιρνε που λες ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί βιβλία της Έλλης Αλεξίου και της Διδώς Σωτηρίου, δε θέλει και πολύ να συγκινηθεί ένα παιδί από τα βάσανα της φτωχολογιάς. Μού'κανε βλέπεις πονηρή διαπαιδαγώγηση, κομματική καθοδήγηση δεν μού'κανε κανείς ποτέ, όπως και ποτέ δεν γράφτηκα στο Κόμμα. Πάντως, εντελώς μεταξύ μας, αν τό'χα κάνει ίσως νά'μουν ήδη διαγραμμένος, είμαι βλέπεις λίγο ξεροκέφαλος. Όχι ότι δε δέχομαι το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό αλλά καμιά φορά είναι καλύτερα ένα κόμμα νά'ναι συμπαγές, βλέπεις τι έπαθε ο Συνασπισμός. Επιπλέον η γενιά μου είναι ολίγον τι ιδεολογικά κακοποιημένη. Έφαγε το χαστούκι της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στις σοσιαλιστικές χώρες σε τρυφερή ηλικία. Όσο νά'ναι τέτοια χαστούκια αφήνουν ψυχικά τραύματα. Το Κόμμα πάντως Αλέκα μου δεν το πρόδωσα ποτέ. Σε χίλιες δυο εκλογές, απ' το πανεπιστήμιο μέχρι και τη βουλή κι απ'το σωματείο μέχρι το επιμελητήριο πάντα κόκκινη ήταν η ψήφος μου. Και θα συνεχίσει νά'ναι δηλαδή, ακόμα κι αν είμαι καμιά φορά μουτρωμένος μαζί σου. Προχτές ακόμα που λες έφαγα τα μουστάκια μου με την κυρά μου και τον Ικτίνο για τα δικά σου μάτια. Γι αυτό θέλω να με ακούσεις, δε λέω να με υπακούσεις, άκουσε μόνο αυτά που θα σου πω κι αν δε σ'αρέσουν πέτα τα.

Ξέρεις Αλέκα μου καλύτερα από μένα πως οι δράσεις κι οι τοποθετήσεις του Κόμματος μονίμως θάβονται από τη χούντα των ΜΜΕ. Υπάρχει κι ο 902 θα μου πεις, όμως το ξέρεις κι αυτό καλά πως απευθύνεται σε κοινό περιορισμένο. Αλέκα μου τα 25 χρόνια πασοκικής εξουσίας έχουν διαβρώσει την ταξική συνείδηση της ελληνικής εργατικής τάξης. Μείναμε και μονάχοι μας, πάει το αντίπαλο δέος του καπιταλισμού. Το βλέπω γύρω μου καθαρά, γίναμε οι περισσότεροι προλετάριοι μαλθακοί, δεν αντέχουμε την πάλη με αντίπαλο ισχυρότερο, δεν την αντέχουμε την ήττα. Προτιμούμε να εθελοτυφλούμε, να λέμε "δεν πολεμά εμάς ο καπιταλισμός, όλα θα παν καλά, κάτι θα γίνει και θα σωθούμε", να νομίζουμε πως η έκφραση "ταξική πάλη" είναι ξύλινη λεκτική περικοκλάδα. Κι όταν, ξέρεις, ο εργάτης ξεχνά ποια είναι η τάξη του δεν θέλει και πολύ ν' αρχίσει να βλέπει τους εχθρούς για φίλους και τούμπαλιν. Αλλα δε φταίει μόνο αυτός. Όταν ο εργάτης μένει ταξικά αναλφάβητος δε φταίνε μόνο οι "δάσκαλοι" της καπιταλιστικής εξουσίας ούτε μόνο τ'ότι είναι ο ίδιος τούβλο. Κάπου φταίμε κι εμείς που δεν είμαστε πειστικοί. Αυτά, θα μου πεις, τα ξέρω κι έμπα επιτέλους στο "δια ταύτα".

Αλέκα μου όσο κι αν υπάρχει μεγάλο τμήμα του λαού που έχει τελείως παραδοθεί στο βαθύ γαλαζοπράσινο κράτος ή έχει εντελώς χάσει την ταξική του ταυτότητα σαλιαρίζοντας με την ακροδεξιά υπάρχουν άλλοι τόσοι που είτε δεν ξέρουν που και πως να διοχετεύσουν την οργή τους είτε βρίσκονται σε κατάσταση σοκ νιώθοντας ορφανοί κι αβοήθητοι. Αν απλώσεις το χέρι σ'αυτούς και τους κοιτάξεις στα μάτια πείθοντάς τους πως δεν κόπτεσαι μόνο για εκλογικές επιδόσεις και επιδεικτικές λαοσυνάξεις είναι ικανοί για πράγματα μεγάλα. Βλέπουν τη ΓΣΕΕ να σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στον εχθρό που επιτίθεται και νιώθουν πως η μάχη έχει κριθεί. Που να πάω σου λένε στη μάχη με στρατηγό προδότη και πυρομαχικά σκάρτα; Τι να την κάνω την απεργία ντουφεκιά στον αέρα ενώ ο εχθρός έχει ήδη μπει στα σπίτια μας; Αλέκα μου η οποιαδήποτε συμπόρευση πια με τη ΓΣΕΕ δεν είναι επικίνδυνη μόνο για το λαό, είναι και για το ίδιο το ταξικό κίνημα. Άκου με που στο λέω, στις εικοσιτρείς του μηνός μια απεργία ακόμα κι αν είναι απολύτως πετυχημένη, ακόμα κι αν το κέντρο της Αθήνας βουλιάξει από απεργούς θα είναι θεατρικό δρώμενο εν μέσω βομβαρδισμού. Πρέπει το ταξικό κίνημα να κόψει τελείως τους δεσμούς με το έκτρωμα και σ'αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται συμμάχους. Είναι γελοίο και επικίνδυνο όταν κινδυνεύει η γειτονιά σου από πυρκαγιά να μη φωνάζεις το γείτονά σου να βοηθήσει επειδή είναι "οπορτουνιστής". Έλα Αλέκα, άσε τα πείσματα και απόδειξε σ'αυτούς που κατηγορούν το ΚΚΕ για σεχταρισμό ότι έχουν άδικο.

Σκέψου τι επίδραση θα είχε στην ψυχολογία και την αποφασιστικότητα του λαϊκού κινήματος μια απρόσμενη για όλους και απολύτως αναίμακτη για την ιδεολογική συνοχή του Κόμματος συνεννόηση με το συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων, με εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και άλλους στην προκύρηξη μιας πανελλαδικής απεργίας και σε κοινή κάθοδο στους δρόμους, φτύνοντας στα μούτρα τον θεσμικό ρόλο της ΓΣΕΕ. Αλέκα τη ΓΣΕΕ εμείς τη φτιάξαμε, εμείς θα την ξαναφτιάξουμε απ'την αρχή. Φτάνουν πια οι μοναχικές πορείες, όσους ήταν να τους πείσουν τους έπεισαν, η δυναμική τους εξαντλήθηκε. Στη φάση που είμαστε μια ενωτική προοπτική θα έδινε πολλαπλάσια δυναμική στο κίνημα κι είναι σίγουρο πως κυρίως το ΚΚΕ θα είχε να ωφεληθεί από κάτι τέτοιο. Γιατί τώρα όπως θάβεται από τα ΜΜΕ ο μέσος πολίτης πιστεύει πως το ΚΚΕ αναπαύεται σε απολιθωμένες δάφνες. Κι άντε μετά να τον πείσεις πως είναι παραπληροφορημένος. Κι άντε να τον πείσεις πως το ΚΚΕ δεν προβληματίζεται μπροστά στην αναβάθμιση του ρόλου του ως η ουσιαστική εργατική πρωτοπορία. Κι όπως πολύ καλά γνωρίζεις χωρίς εργατική πρωτοπορία οι εξεγέρσεις δεν γίνονται απ'το λαό αλλά απ' τον όχλο.
Ή τώρα ή ποτέ γιατί αν περάσει το τρένο ίσως το επόμενο να μην έρθει ποτέ.