Στις 29 Αυγούστου του 1959 το Θέατρο Τέχνης παρουσίασε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη στο Ηρώδειο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Η σκηνοθεσία ήταν του Καρόλου Κουν, η διασκευή του κειμένου από τον Βασίλη Ρώτα, τα σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και η χορογραφία της Ραλλούς Μάνου. Η παράσταση σημαδεύτηκε από τις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε, τόσο εντός του Ηρωδείου – ούτε πρώτη φορά ούτε τελευταία - όσο και σε υπουργικά κλιμάκια! Πηγή του «κακού» ήταν η εξής: ο πρωταγωνιστής του έργου, ο Πεισθέτερος (Δ.Χατζημάρκος) θυσιάζει έναν τράγο στους θεούς. Το τελετουργικό επενδύεται από μια δοξολογία στους θεούς, την οποία ο σκηνοθέτης απέδωσε χρωματισμένη με βυζαντινότροπες πινελιές. Καθώς το θεατρικό κοίλον δεν φιλοξενεί πάντα ώριμους θεατές, πολλοί εξ αυτών εξερράγησαν διαμαρτυρόμενοι, έτοιμοι να υπερασπίσουν τα προσβαλλόμενα - κατά το λίγο νου τους - θρησκευτικά τους αισθήματα. Το κωμικοτραγικό σκηνικό ολοκληρώθηκε όταν ο υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος προέβη στην απαγόρευση των υπολοίπων τριών παρατάσεων που είχαν προγραμματιστεί στα πλαίσια πάντα του Φεστιβάλ Αθηνών.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν θα γινόταν ποτέ στην Νεφελοκοκκυγία, την ιδανική πολιτεία μεταξύ Ουρανού και Γης, των Ορνιθών!
Η παράσταση ανέβηκε πάλι το επόμενο καλοκαίρι, στο Θέατρο Χατζίσκου – αυτό το ίδιο του οποίου την έκταση 28 χρόνια μετά η πολιτεία παραχώρησε στον Πανελλήνιο ΓΣ ξεσηκώνοντας πολλές αντιδράσεις. Η νέα παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία, ίσως τα θρησκευτικά αισθήματα να είχαν στο μεταξύ αμβλυνθεί!
Το 1962 το έργο ανέβηκε για τρίτη φορά με χορογραφίες πλέον της Ζουζούς Νικολούδη, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία ακόμα και εις Παρισίους. Έκτοτε ακολούθησαν φυσικά δεκάδες παραστάσεις.
Το 1964 ο Χατζιδάκις ολοκλήρωσε την τρίτη μουσική επεξεργασία του έργου δίνοντάς του μορφή καντάτας-μπαλέτου για μικτή και παιδική χορωδία, ορχήστρα και τέσσερις σολίστες τραγουδιστές. Από την ηχογράφηση του ίδιου έτους, το υπέροχο τραγούδι «Ω καλή μου ξανθιά» με τον σπουδαίο τραγουδιστή – αδικημένο από τη συμμετοχή του μετέπειτα σε χαμηλού επιπέδου ταινίες για βιοποριστικούς λόγους – Γιώργο Μούτσιο.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν θα γινόταν ποτέ στην Νεφελοκοκκυγία, την ιδανική πολιτεία μεταξύ Ουρανού και Γης, των Ορνιθών!
Η παράσταση ανέβηκε πάλι το επόμενο καλοκαίρι, στο Θέατρο Χατζίσκου – αυτό το ίδιο του οποίου την έκταση 28 χρόνια μετά η πολιτεία παραχώρησε στον Πανελλήνιο ΓΣ ξεσηκώνοντας πολλές αντιδράσεις. Η νέα παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία, ίσως τα θρησκευτικά αισθήματα να είχαν στο μεταξύ αμβλυνθεί!
Το 1962 το έργο ανέβηκε για τρίτη φορά με χορογραφίες πλέον της Ζουζούς Νικολούδη, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία ακόμα και εις Παρισίους. Έκτοτε ακολούθησαν φυσικά δεκάδες παραστάσεις.
Το 1964 ο Χατζιδάκις ολοκλήρωσε την τρίτη μουσική επεξεργασία του έργου δίνοντάς του μορφή καντάτας-μπαλέτου για μικτή και παιδική χορωδία, ορχήστρα και τέσσερις σολίστες τραγουδιστές. Από την ηχογράφηση του ίδιου έτους, το υπέροχο τραγούδι «Ω καλή μου ξανθιά» με τον σπουδαίο τραγουδιστή – αδικημένο από τη συμμετοχή του μετέπειτα σε χαμηλού επιπέδου ταινίες για βιοποριστικούς λόγους – Γιώργο Μούτσιο.
 |
| OKaliMouXanthia.mp... |
| Hosted by eSnips |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου