Αφίσσικη αθλιότητα

Η ζωή είναι ένα δώρο που δίνεται σχεδόν σε όλους.
Άλλοι πιστεύουν ότι τους το έδωσε η μάνα κι ο πατέρας τους,
Άλλοι πιστεύουν ότι τους το έδωσε ο Θεός, ο Κομφούκιος ή ο Δαλάϊ Λάμα,
Άλλοι πιστεύουν ότι τους το έδωσε η φυσική εξέλιξη,
Άλλοι πιστεύουν ότι τους το έδωσαν οι εξωγήινοι,
Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν ότι τους το έδωσε ο Τιραμόλα ή ο Μαραντόνα ή κάποιος άλλος.

Αυτά τα άθλια πλάσματα που κυκλοφόρησαν τις αφίσσες για την ασθένεια του Χριστόδουλου, σε ποιόν χρεώνουν το γεγονός ότι ζουν; Τι τους κάνει να πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι άτρωτοι; Ποιά πνευματική τρικυμία τους κάνει να ανακατεύουν την πολιτική με τον προσωπικό αγώνα για επιβίωση;

Είναι μάταιο να νομίζει κανείς ότι μπορεί ο κάθε αφισσοσυντάκτης να συναισθανθεί την ιερότητα της ζωής, ή να προσεγγίσει και να σεβαστεί το προσωπικό δράμα ενός ανθρώπου - οποιουδήποτε ανθρώπου - που παλεύει χωρίς ελπίδα να γαντζώσει λίγο παραπάνω το φθαρτό του σώμα στον άφθαρτο χρόνο.

Τελικά, αν μη τι άλλο, δεν φοβούνται (ή μήπως δεν πιστεύουν) τη Νέμεση;