Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020

Ταξίδια επί στίχου, εκκίνηση Κατερίνη

Υπάρχει μια αντίληψη σύμφωνα με την οποία εάν δεν έχεις περπατήσει σ' έναν τόπο, με όποιο άλλο μέσο κι αν τον έχεις διασχίσει, παραμένει τόσο ξένος όσο κάθε τόπος που έχεις δει μόνο μέσα απ' την τηλεόραση.
Μια αντίθετη άποψη ισχυρίζεται ότι εάν προσανατολίζεσαι ικανοποιητικά για να οδηγήσεις μέχρι την κεντρική πλατεία μιας πόλης και να ξαναβγείς στην εθνική οδό, πάει, κατάχτησες ότι ήταν να κατακτηθεί από δαύτη.
Υπάρχει και μια τρίτη που επιμένει ότι ένας τόπος αλλάζει ανάλογα με τη γωνία και την οξύτητα του φωτός. Κι αν μπορείς να κυκλοφορήσεις σε μια πόλη με φθινοπωρινή συννεφιά, πρέπει να μάθεις να κυκλοφορείς και με ανοιξιάτικη λιακάδα.

Εννοείται πως όλα αυτά είναι κενολογίες. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι βέβαιο πως οι τόποι έξω από αυτόν που ζούμε είναι υπαρκτοί, οι πόλεις ακόμα περισσότερο, άσε που δεν μπορείς να ορκιστείς ούτε γι' αυτόν που ζεις. Αναμφίβολα δεν είναι αντικειμενικό γεγονός η στάση σε μια πόλη για ξεμούδιασμα. Ούτε η θητεία που έβγαλες σε μια άλλη, ή η επίσκεψη για το γάμο ενός φίλου σε μια τρίτη.
Ήταν κάτι που ένιωσα όταν πρωτοβρέθηκα στην Κατερίνη, χρόνια πριν, υπό θολές αλλά ολωσδιόλου πεζές συνθήκες. Στάση για καφέ στο δρόμο προς τη Θεσσαλονίκη ή κάτι τέτοιο. Κι όταν ξαναβρέθηκα, πιο πρόσφατα, η πεποίθησή μου στερεώθηκε.
Δε με ξεγελάς, πολυτραγουδισμένη για άγνωστους λόγους Κατερίνη, κι ας μην κατέβηκα ποτέ από τρένο στα χώματά σου.


Μουσική: Γιάννης Σπανός, Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος (Χάρις Αλεξίου - 24 τραγούδια, 1977)


Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου (Τα λαϊκά, 1968)


Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου (Δελτίο Καιρού, 1980)


Δεν υπάρχουν σχόλια: