Επιτέλους εκτίθεμαι!

Ένα πρωινό πριν από τριάντα-τριανταένα χρόνια, ο Μιχάλης Κ. κι εγώ περπατούσαμε τη μικρή απόσταση από το πρώτο δημοτικό Ερμουπόλεως μέχρι το δημαρχείο για να συμμετάσχουμε (ως οι "καλλιτέχνες" - εκπρόσωποι της τάξης) σε σχολικό ζωγραφικό διαγωνισμό της εποχής, επ' ευκαιρία της "γιορτής της μητέρας". Θυμάμαι καθαρά την ψηλοτάβανη και κάπως υποφωτισμένη αίθουσα του δημαρχείου στην οποία μαζεύτηκαν οι διαγωνιζόμενοι από τα έξι δημοτικά του νησιού. Ακόμα καλύτερα θυμάμαι τη μυρωδιά των αιθουσών του δημαρχείου και κυρίως την ηδονική (!) μυρωδιά της αίθουσας κάτω από τις σκάλες της κυρίας εισόδου όπου στάθμευε το όχημα της πυροσβεστικής. Αυτό που καθόλου δεν θυμάμαι είναι το αποτέλεσμα του διαγωνισμού. Ένα-δυο χρόνια αργότερα, άλλωστε, μετακομίσαμε από το νησί προς άλλες πολιτείες.

Που τα θυμήθηκα όμως όλα αυτά; Χτες το πρωί είδα στο mailbox μου δυο ειδοποιήσεις σταλμένες από την Ε.Κ. και τη Μ.Κ., παλιές μου συμμαθήτριες οι οποίες με εντόπισαν μέσω facebook. Κάποιος αραχνοδίφης ανακάλυψε, λέει, τις ζωγραφιές του διαγωνισμού εκείνου κι αποφάσισε να τις εκθέσει στην πινακοθήκη Κυκλάδων.
Ιδού και η σχετική αφίσα:

Στο ίντερνετ κυκλοφορούν χιλιάδες επιστημονικότατες "έρευνες" που καταλήγουν στα πιο μπανταλά συμπεράσματα. Συνάντησα πρόσφατα μία από δαύτες· ασχολούνταν με τα 30 χαρακτηριστικά του "τέλειου άντρα". Έχω πλήρη επίγνωση του μεγαλείου μου αλλά απόλυτα τέλειο δε με λες. Θα μου πεις, τι σχέση έχουν αυτά με την έκθεση; Κι όμως έχουν. Η τριακοστή και τελευταία προϋπόθεση τελειότητας σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα είναι: "Να τηλεφωνεί συχνά στη μαμά του"!!

Για ένα Α έχασα την αθανασία και για μια προϋπόθεση την τελειότητα. Ποιος ξέρει όμως. Μπορεί να κερδίσω το διαγωνισμό 30 χρόνια μετά!