Βίτσιο που έχεις κι εσύ...

Για λύσε μου μια απορία. Αφού εσύ "Σκοπιά" και "Ξύπνα" δε διαβάζεις κι ούτε θέλεις νά 'χεις σχέση με "γιαχωβάδικα" ιερατεία, τι οδύρεσαι πως κινδυνεύει με σχίσμα η "εκκλησία" μας; Αφού σ'άλλο θεό πιστεύεις, αυτόν με τη μεταξένια λευκή γενειάδα (καμιά σχέση με παχιά μαύρα μουστάκια). Ή, τέλος πάντων, στον ίδιο λες πως πιστεύουμε, μόνο που σου χαλάνε την αισθητική τα πετραχήλια μας και φαλτσάρουν οι παπάδες μας. Άσε που εμείς -άκου τα χαϊβάνια- πιστεύουμε ακόμα, εν έτει 2013, στην Ανάσταση του Οβελία. Τι κάθεσαι το λοιπόν και χαλάς τη ζαχαρένια σου με τα δικά μας τα αλληλοξουρίσματα και τα στομωμένα κονσερβοκούτια;

Αφού εσύ είσαι γατόνι βρε και δεν ψωνίζεις σε αντιπροσωπείες ορφανές από εργοστάσιο. Δεν μπορούν να σε γελάσουν εσένα με σκάρτο εμπόρευμα, μουχλιασμένο απ' την πολυκαιρία, φαγωμένο από τερμίτες και σαράκι.

Τι κρυφοκοιτάς λοιπόν κι ασχολείσαι διαρκώς με τις δικές μας τις πομπές; Μαντρί δεν έχεις εσύ να πας; Μαγαζάκι τέλος πάντων, κάτι, οτιδήποτε, δεν έχεις; Α, ναι, με συγχωρείς, κακώς σε ρώτησα, φως φανάρι, εσύ δε μπαίνεις σε καλούπια. Δεν σε κάνουν εσένα ζάφτι οι γραφειοκράτες και οι τσοπαναραίοι. Καλά τα λες, εμείς είμαστε ένα τσούρμο πρόβατα που καρτεράμε τη δευτέρα παρουσία. Ενώ εσύ παλεύεις για τις ανάγκες του σήμερα.

Πες μου όμως βρε αδερφέ: ποια ανάγκη του σήμερα ακριβώς καλύπτεις με το συνεχές κωλοτρίψιμο στα κάγκελα της "στάνης" μας;
Έλα, πες το, δεν είναι ντροπή. Όλοι έχουμε τα βίτσια μας. Να σου πω το δικό μου; Ντρέπομαι λίγο... Δε γαμιέται, θα το πω. Να, εγώ δεν μπορώ χωρίς τσοπάνη. Θέλω να αφήνομαι στα στιβαρά του χέρια. Είναι που με ανάβουν τα παιχνίδια εξουσίας. Ξέρεις, αυτά με τα μαστίγια, τις μάσκες, τα χαστουκάκια, τις σκληρές αφέντρες, να ντύνομαι κοκκινοσκουφίτσα, και άλλα. Θέλω να μου λένε ακόμα και τι να σκέφτομαι. Μη νομίζεις, κι αν τύχει να γράψω κάτι αρνητικό για τους τσοπάνηδες, αυτοί με ενθαρρύνουν. Γι'αυτό κιόλας το δημοσιεύουν. Για να με κάνουν να σφίγγομαι πιότερο πάνω τους.

Εσύ, τελικά, γιατί κωλοτρίβεσαι;