Μικρόψυχοι έως θανάτου...

Απεβίωσε χτες, σε ηλικία 82 χρόνων, ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος. Γεννημένος στην Καβάλα, από γονείς καπνεργάτες, έζησε τα παιδικά του χρόνια σε μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες. Στα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός, μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στο ΕΑΜ, ενώ πέρασε για λίγο και από το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Με το έργο του βεβαίως στην πορεία δε στάθηκε στο πλευρό των λαϊκών αγώνων και της δράσης των κομμουνιστών, αφού δεν πίστευε στη διέξοδο της ταξικής πάλης, ενώ βρήκε «στέγη» στη λεγόμενη «ανανεωτική» Αριστερά.
21/11/12 Ριζοσπάστης σελ.25

Χρόνη περατζάδες έκανες 25 χρόνια;μήπως καταδικάστηκες σε θάνατο; μήπως βασανίστηκες; που ήσουν και τι έκανες από το '47 έως το '73;
Σήμερα έγινε η κηδεία του.Χρόνη καλό ταξίδι.
Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.Oύτε αυτοί,ούτε οι εξουσίες.

AΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ "...ΚΑΛΑ, ΕΣΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ ΝΩΡΙΣ"

".Τέλος ο Νικόλας που λες δεν άντεξε στην επαναστατική διαπαιδαγώγηση στο κοτέτσι, όλα του βγαίναν ανάποδα....άμα που λες έβλεπε τη καθοδήγηση,ήταν σα  το ταύρο που βλέπει κόκκινο πανί. Εγώ όλο από δίπλα τον είχα να μην εκτραπεί που λένε...Ώσπου μια μέρα-ήμαστε τρελά χαρμάνια,δεν είχαμε ούτε τριτάκι να φουμάρουμε,μας μίλαγε ένας από την καθοδήγηση,τραβάει που λες ο τύπος κι ανάβει ένα δοκάρι, ολόκληρο τσιγάρο σου λέω...Γλάρωσαν τα μάτια μας. Γυρίζει ο Νικόλας και του λέει,δηλαδή ρε συναγωνιστή ,στον αγώνα ενωμένοι,στο τσιγάρο χωριστά; το'πε έτσι για να  τον καρφώσει,ξέρεις τώρα πόσο περήφανος ήταν.Τι του απαντάει που λες το κωλόπαιδο; "Τι να γίνει συναγωνιστή,στις συνθήκες του καπιταλισμού δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τον κομμουνισμό" Σκέτη χαμούρα σου λέω.Και να φανταστείς,όλοι ήμαστε μελλοθάνατοι, κάθε βράδυ περιμέναμε να μας πάρουν για την απομόνωση..."
*****
"Κοίτα να δεις,ύστερα από κάθε ήττα ή στραπάτσο που παθαίνουμε, κάνουμε πολιτικές αναλύσεις για τις αιτίες,κριτική και αυτοκριτική και τα ρέστα.Κατ'αρχήν υπάρχει ένα κόλπο που το λένε διαλεκτική. Αυτό είναι να πούμε,σαν της πουτάνας το μαγκάλι.Όλοι ανάβουνε,όλοι ζεσταίνονται,τα λένε όλα και τίποτα.Σου γανώνουνε το μυαλό και στο τέλος φάβα η ιστορία.Το ίδιο και η κριτική και η αυτοκριτική. Μαστουριάζουμε στο λακιρντί και στο ντοκουμέντο,και στο τέλος βγαίνει ότι λίγο πολύ όλοι φταίμε..ούτε κανένας παραιτείται......Τι μαλακίες τρώγαμε στη μάπα ρε φίλε...

******
Ξέρεις τι θα πει να είσαι φυλακή και να μη σου μιλούν οι σύντροφοί  σου; Εγώ πάντως όταν τρακαριζόμαστε στη σκάλα ή στη βόλτα πάντα του χαμογέλαγα κρυφά.

***
Μωρέ καμιά φορά λέω καλά που δε νικήσαμε...Μπας και νομίζεις και συ ότι κουράστηκα,ότι βολεύτηκα και αστοποιήθηκα;Ναι,γιατί λένε και τέτοια όταν τους τα ψέλνεις.
****
Ένα μεσημεράκι που λες μες στη λαύρα του καλοκαιριού,εκεί που ήμουν αραγμένος στον ίσκιο και περίμενα να φανεί το κορίτσι,βλέπω από τη ασφάλεια να βγαίνει ο "αυτιάς".Με ζώσανε τα φίδια.Φεύγω από Σαλονίκη γι' Αθήνα. Τι είχε συμβεί.Ο αυτιάς μόλις μπήκε στην Ελλάδα πιάστηκε από την ασφάλεια και δέχτηκε να δουλέψει για πάρτη τους,να μπαινοβγαίνει έξω και να φτιάχνει οργάνωση ελεγχόμενη από την ασφάλεια και την ΚΥΠ.

*****
..να σου πω κι άλλα να σηκωθείς από το τάφο σου.Στις φυλακές της Κέρκυρας ήταν και οι απομονωμένοι κομμουνιστές. Αυτοί ήταν οι...εχθροί.Δεν τους μιλούσαμε ήταν πάντα μόνοι τους,τρώγανε μόνοι τους,και συχνά πυκνά τους στήνανε και προβοκάτσιες για να τους κάνουν τη ζωή δύσκολη.Την ώρα να πούμε που έπαιρνε φαγητό,πήγαινε ένας από την επαγρύπνηση,τους χαφιέδες δηλ.της καθοδήγησης,έπεφτε απάνω του,του έχυνε το φαγητό και του έβαζε και τις φωνές,πρόσεχε ρε κάθαρμα, να φύγεις,δε σε θέλουμε εδώ μέσα...
*****
..Ε,κάνανε οι δικοί μας οι κόπανοι απολογισμό.Μίλησαν για το "υλικό"της φυλακής-ξέρεις τι εννοούσαν με τη λέξη "υλικό";τους αγωνιστές οι καργιόληδες,ήμασταν υλικό,δεν ήμασταν άνθρωποι που δίναμε τη ζωή μας,Αφού τέλειωσαν,πήρε το λόγο ο Μπελογιάννης.Τους τραβάει ένα χέσιμο,που δεν ξέρανε που να κρυφτούνε....
*****
Το Γεράσιμο δεν τον πλησίαζε κανείς γιατί ήταν τροτσκιστής.Μόνος απέναντι στο φοβερό μηχανισμό της βίας και στο χλευασμό των συναγωνιστών του.Ναι ένα βράδυ που τον πήραν,τον βασάνιζαν σ' ένα χώρο που πριν είχε κάρβουνα,κι όταν τα ξημερώματα τον πέταξαν μέσα στη σκηνή και σέρνονταν όπως πάντα μόνος για να φτάσει στη θέση του,οι άλλοι έβαλαν τα γέλια γιατί ήταν μαύρος από την καρβουνόσκονη.Ο Γεράσιμος δεν ήξερε γιατί γελάνε και όπως μου είπε μετά από χρόνια, κείνο το βράδυ ήταν η μόνη φορά που έκλαψε κάτω απ' την κουβέρτα του.Ο Γεράσιμος δεν "'έσπασε", βγήκε παλικαρίσια από το Μακρονήσι,και στη δικτατορία του '67 μπήκε από τους πρώτους στην αντίσταση.Τον πιάσανε ξανά.Πέρασε πάλι παλικαρίσια τα βασανιστήρια της ΕΣΑ και τον έφεραν στη φυλακή.Μόλις  μπήκε ο Γεράσιμος,έτρεξε να χαιρετήσει έναν παλιό σύντροφο που ήταν μαζί στη Μακρόνησο.Αυτός του γύρισε τη πλάτη και ήρθε στο κελί μου και μου είπε πως ο Γεράσιμος είναι τροτσκιστής και πρέπει να τον προσέχουμε.Τον σκυλόβρισα και του είπα πως αντί να καμαρώνει,έπρεπε να ντρέπεται.....
*****
"Σε πίκρανα πολύ ε;"

-------------------------------------

Ο κύβος ερρίφθη και το πλοίο φεύγει