Το κόκκινο σουτιέν της παπαδιάς

Τα εγκλήματα πάθους ανέκαθεν μαγνήτιζαν το ενδιαφέρον. Σχεδόν όσο τα σκάνδαλα σεξουαλικής φύσης. Εν αρχή βέβαια οι σχετικές πληροφορίες έρρεαν (σταγονηδόν) μόνο απ' τις εφημερίδες. Η επίφαση ηθικής δεν επέτρεπε σκάνδαλα παρά μονάχα στο ημίφως. Στην πορεία τους βέβαια, απ' την ανάγνωση του φύλλου μέχρι τα πηγαδάκια στις ασβεστωμένες αυλές, γινόταν η σπίθα πυρκαγιά και πέλαγος η στάλα. Οι καιροί άλλαξαν και η πληροφόρηση -ως γνωστόν- είναι πια ελεύθερη και ακηδεμόνευτη, οπότε μαθαίνουμε τα πάντα μεμιάς, με όλες τους τις γαρνιτούρες. Η ασβεστωμένη αυλή στρώθηκε με εμπριμέ πλακάκι και διατίθεται έντυπη και ψηφιακή. Τα σκάνδαλα αποτελούν μέρος της ιλλουστρασιόν πραμμάτειας, δίπλα σε λιοκαμμένα κωλαράκια και εκ βαθέων συνεντεύξεις.
Βρε μπας και προόδευσε η κοινωνία μας; Μπας κι αποτινάξαμε την ψευτοηθική και την υποκρισία;
Έτσι φαίνεται με την πρώτη ματιά, ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο.

Πριν από καμιά βδομάδα η κοινή γνώμη ασχολήθηκε με κυλοτάκια τους παιδεραστάς. Ήταν τότε που αποκαλύφθηκε η υπόθεση του καθηγητή που βιντεοσκοπούσε τα εσώρουχα των μαθητριών του. (Έκανε κι άλλα, περιέργως όμως τα κυλοτάκια ήταν που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον). Κάποια τσαχπίνικα μέσα γεμάτα ζήλο και ταχύτητα έγραψαν για "καθηγητή που βιντεοσκοπούσε ερωτικές περιπτύξεις ανήλικων μαθητριών που μιλούσαν ελληνικά". Μα τον όσιο Ποτάπιο, δεν τό'γραφαν για να καυλώσουν και ν'αυγατίσουν το αναγνωστικό κοινό τους, από απέχθεια για το αποτρόπαιο έγκλημα τό'καναν. Απόδειξη της απέχθειάς τους η διατύπωση ενός άλλου μέσου: "Ο διεστραμμένος καθηγητής ικανοποιούσε το αρρωστημένο πάθος του για ηδονή"!!! Καθηγητής μπορεί να μην είμαι, ομολογώ όμως πως η φράση αυτή με συντάραξε. Κι αυτό διότι μέχρι τότε το αρρωστημένο μου πάθος για μάτι με ανάγκαζε να στρέφω το λιγωμένο μου βλέμμα σε κάθε περαστικό καλοσχηματισμένο ποπό. Ένιωσα όμως πως όφειλα πρώτα να διασφαλίζω ότι το θύμα των οπτικών μου θωπειών πρέπει να έχει κλείσει τα 18.

Σήμερα η κοινή γνώμη ασχολείται με το κόκκινο σουτιέν της διαβολοπαπαδιάς. Και πως να μην ασχολείται; Δεν ντρέπεται να είναι παπαδιά και να φορά κόκκινα εσώρουχα; Πως τολμά να είναι φόνισσα και να φορά κόκκινα εσώρουχα; (Μεταξύ μας, αν ηταν γκομενάρα οι αντιδράσεις θα ήταν σαφώς μικρότερες αλλά μη φύγει παραέξω και φανούν διαφορετικά μέτρα και σταθμά ανάλογα με το λουκ).

Η κοινωνία μας είναι εντυπωσιακά καθυστερημένη. Κάτω από τις διαδοχικές (αλλά ειρηνεμένες) επιφανειακές στρώσεις ψευτοαπελευθέρωσης και ψευτοηθικής βράζει η υποκρισία κι η καθυστέρηση. Γενιές και γενιές καταπιεσμένων σεξουαλικά προγόνων, βουτηγμένων στον πουριτανισμό και τις ενοχές (που νά'χαμε και τον καθολικισμό, βίρτζιν Μαίρη μου) έχουν αφήσει την κληρονομιά τους. Κι όταν αυτή συγκρούστηκε με την υποτιθέμενη σεξουαλική απελευθέρωση, αντί να σαρωθεί δημιούργησε ένα περίεργο υβρίδιο: Μπορούμε πια ελεύθερα να καταναλώνουμε σεξ: στην εφημερίδα, στα περιοδικά, στην τηλεόραση, στις διαφημίσεις, στο ίντερνετ, στην πιτσαρία, παντού. Απαγορεύεται όμως να δείξουμε ότι είναι πρώτη μας προτεραιότητα. Δεν τό'βαλε το κωλαράκι στο εξώφυλλο για να πουλήσει η εφημερίδα, κι εγώ που την πήρα ήθελα απλώς να δω τις τιμές των μετοχών.

Λίγο πριν δε που έψαχνα για τη φωτογραφία με το κόκκινο σουτιέν της διαολοπαπαδιάς το έκανα για να δω πόσο ξετσίπωτη και πόρνη είναι. Φτου της! Και τον τίτλο δεν τον έβαλα για να τραβήξω επισκέπτες αλλά γιατί μισώ την υποκρισία. Φτου της και πάλι!