Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Ο σταλινισμός, ο έρωτας και τα αρμυρίκια


Μπου!

Μετά την εισβολή του ΠΑΜΕ στην φωλίτσα που συνευρέθηκαν οι "κοινωνικοί εταίροι" και τη διακοπή του "διαλόγου", ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ καταλόγισαν στο ΠΑΜΕ και στο ΚΚΕ "σταλινικές μεθόδους και τακτικές".
Νομίζω, και το λέω ευθέως, πως θα ήταν πιο δόκιμος ο όρος "χαλάστρα".

Θυμάμαι, πριν από εικοσιέξι-εικοσιεπτά χρόνια, ένα υγρό κι ερωτικό καλοκαιρινό δειλινό στη Λευκάδα, όταν αναζητώντας στην παραλία έναν μεγαλύτερό μου ξάδερφο τον ξετρύπωσα μέσα σε κάτι πουρνάρια στην ακροθαλασσιά. Θυμάμαι με σιγουριά πως δεν μου απήθυνε καμιά σαφή κατηγορία για σταλινικές μεθόδους. Κάτι για χαλάστρες είπε και μου έσουρε και μερικά ακατονόμαστα προστατεύοντας ταυτόχρονα με το χέρι του τα κάλλη της κοινωνικής του εταίρου από το επίμονο -μέχρι Μάκη Μαΐλη- βλέμμα μου.
Είμαι ωστόσο βέβαιος πως ο ξάδερφος δεν είχε χωθεί στ'αρμυρίκια απεργαζόμενος μετά της καλής του τη μείωση του χαρτζηλικιού μου, έτσι κι αλλιώς μου το μάζευε παραδοσιακά -μια και καλή- στην τριανταμία που παίζαμε κάθε πρωτοχρονιά. Δεν είμαι λοιπόν απόλυτα βέβαιος αν η εμπειρία μου αυτή σχετίζεται με κάποιο τρόπο με τον "κοινωνικό διάλογο" ή αν απλώς μ'έπιασε μια νοσταλγία για την εποχή που η "τρόϊκα" ήταν παγωτό κι εγώ πλατσούριζα ανέμελος στις ακροθαλασσιές παίρνοντας μάτι τις τουρίστριες χωρίς να χρειάζεται να παριστάνω πως διαβάζω εφημερίδα.

Το μόνο ξεκάθαρο είναι πως το ΚΚΕ είναι κατά του έρωτος. Όπως -στην αντίπερα όχθη- η Θεσσαλονίκη είναι η Ερωτική Πόλη και όποιος πατάει εκεί κάτι παθαίνει κι οι ορμόνες του καλπάζουν, έτσι και το ΚΚΕ είναι ντιπ αντιερωτικό και αντιρομαντικό. Τόσο που δεν αρκείται στην απόρριψη των ενδοαριστερών ερωτικών εξομολογήσεων αλλά εμποδίζει και τους κοινωνικούς εταίρους να ρομαντζάρουν ανενόχλητοι.


Οι ίδιοι οι εταίροι πάντως απορρίπτουν τις κακίες περί έρωτος και ασυγκράτητης έλξης. Επ' αυτού όντως υπάρχουν μαρτυρίες όπως η παρακάτω, που αφήνει ελάχιστα σεξουαλικά υπονοούμενα:

(Αλιευθέν στην Iskra, με προέλευση το "Ποντίκι")

Να συμπληρώσω εδώ πως το παιχνίδι πέριξ του σκρινίου απαγορεύονταν επί ποινή παντόφλας από τη μάνα μου, πράγμα το οποίο -με την ευκαιρία- καταγγέλω ως σταλινική μέθοδο (ευτυχώς που η μάνα μου δεν διαβάζει μπλογκς, είναι από δεξιό σόι και θα θύμωνε με το "σταλινική").

4 σχόλια:

blackbedlam είπε...

Καλά ε, τα αρμυρίκια με κουτσομούρες τηγανητές, ζεστές ζεστές και τραγανές, δεν μπορείς να φανταστείς τι ωραία που πηγαίνουν
Θα συνιστούσα να συνοδευτεί με ένα Viognιer eclectique του 2008 εξαιρετικό!
Μπορείτε να ανάψετε και σπερματσέτα.
Viognier eclectique και σπαρματσέτο όμως θα μου πεις δεν πάει.
Και εγώ θα σου πω, μήπως πάει το αρμυρίκι με τον Παναγόπουλο;
Ελα χαμογέλασε λίγο.

ένας στρατολάτης είπε...

Καλέ ΒΒ, τα αρμυρίκια είναι οι θάμνοι που φυτρώνουν κοντά στο κύμα, είναι και κάτι άλλο;
Για τις κουτσομούρες πάντως καμία αντίρρηση. Τις τρώω κι ασυνόδευτες.

μαχαιρης είπε...

Τι λες τωρα;;
Εσυ απο μικρος φαινοσουνα..Οτι θα μεγαλωσεις...!!
Αυτοι βρε...!!
Για το καλο μας το κανουνε...!!
Να γινει το...Ταμειο ανεργιας...
Ρετιρε υψηλομισθιας...!!!
Αλλα..Τι θα πεις εσυ;;;
Εισαι.."καρφωμενος" στα ιδεολογηματα..Τα προιστορικα..!!!
Του 1917...!!
Κυριε μου...Ο κοσμος, προχωρησε...!!..Τωρα ο..Μαμησι...Το λενε...
ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ...!!

Κοιτα με αισιοδοξια τον νεο αιωνα...!!.Οι αντιπαραγωγικες ανειδικευτες ακι φτωχες ταξεις...ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ...
Και θα μεινουν οι..Λεφταδες...Να καινε τα λεφτα τους σε βαρελια..Για να ζεσταθουνε το χειμωνα...!!

blackbedlam είπε...

Ναι Στρατολάτη, είναι χόρτα που φυτρώνουν στην παραλία.
Εκεί στην άμμο.
Έχουν μια γεύση αρμύρας,είναι νόστιμα και τρώγονται όπως όλα τα χόρτα με μια,μεγάλη διαφορά.......

Στην τιμή!