Δυο ταυτόχρονες απώλειες

Κάποιες φορές η ιστορία σερβίρει περίεργες συμπτώσεις.
Το σαββατοκύριακο αποχαιρέτησαν το μάταιο τούτο κόσμο ο βορειοκορεάτης φεουδάρχης Κιμ Γιονγκ Ιλ και ο πρώην τσεχοσλοβάκος-λογοτέχνης-αντιφρονούντας-βελουδοπρόεδρος Βάτσλαβ Χάβελ. Πρόκειται για δυο σύμβολα του σύγχρονου κόσμου, τοποθετημένα στα δύο άκρα της καθεστηκυίας κλίμακας αξιών.

Ο πρώτος αναδείχτηκε σε "φωτεινό ηγέτη" της Βορείου Κορέας, διαδεχόμενος τον πατέρα του Κιμ Ιλ Σουνγκ στον θρόνο προεδρικό θώκο. Τώρα που απεβίωσε τη θέση του θα πάρει -με τη σειρά του- ο γιος του Κιμ Γιονγκ Ουν (Κάπου τό'χουμε ξαναδεί αυτό νομίζω και μάλιστα πάρα πολύ κοντά αλλά εκεί έγινε "δημοκρατικά"). Η Βόρειος Κορέα είναι βέβαια μια μυστηριώδης χώρα για την οποία οι πληροφορίες μας προέρχονται αποκλειστικά από τις ανεξάρτητες και φιλαλήθεις πηγές της Δύσης. Δεν γνωρίζουμε επομένως απολύτως τίποτα το θετικό, αν και για να είμαστε ειλικρινείς, η εικόνα του καθεστώτος της δεν πολυφέρνει στο σοσιαλισμό των ονείρων μας. Για τον Κιμ Γιονγκ Ιλ ως άτομο γνωρίζουμε μόνο κάποια πάθη του χαρακτήρα του τα οποία θυμίζουν περισσότερο καρικατούρα "κακού" σε κόμικ της Μάρβελ.

Ο δεύτερος αναδείχτηκε σε εξέχουσα φυσιογνωμία της πολιτικής μετά την "άνοιξη της Πράγας". Η ιδιότητα του αντικαθεστωτικού εξέθρεψε αρκετές εξέχουσες φυσιογνωμίες, όπως ο Λεχ Βαλέσα και ο Μπαρίς Γιέλτσιν, οι περισσότερες εκ των οποίων ηγήθηκαν των χωρών τους μετακομμουνιστικά με μεγάλη επιτυχία. Ο Βάτσλαβ Χάβελ διετέλεσε και λογοτέχνης χαρακτηριζόμενος (από άγνωστο κριτικό) σαν μίγμα Άρθουρ Μίλερ και Νέλσον Μαντέλα (!!) Αν βέβαια ήταν φιλοκαθεστωτικός δεν θα τον ήξερε ούτε ο θυρωρός του. Ένας άλλος στοχαστής του καιρού μας, ο Μπιλ Κλίντον συνέκρινε τον Χάβελ με τον Μαχάτμα Γκάντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Είναι προφανές πως τον Χάβελ τον συνέκριναν με πολλές προσωπικότητες, αμφίβολο όμως είναι αν θα τολμήσουν ποτέ να συγκρίνουν κάποιον με το Χάβελ, κατάμουτρα τουλάχιστον. Η μεγαλύτερη πάντως επιτυχία του ήταν πως παρέλαβε μία χώρα και παρέδωσε δύο. 

Διαβάζω πως οι ευρωπαϊκές χρηματιστηριακές αγορές αντέδρασαν στην είδηση του θανάτου του Κιμ Γιονγκ Ιλ με πτώση, καθώς φοβούνται τον κίνδυνο αστάθειας στην περιοχή. Οι ίδιες οι αγορές, η καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος, εμμέσως πλην σαφώς χαρακτηρίζουν τον Κιμ Γιονγκ Ιλ παράγοντα σταθερότητας της κορεατικής χερσονήσου!! Κανένα σέβας πια, κωμωδία τον έκαναν το χαμό του ανθρώπου!