Κι αν μέναμε στο Σύνταγμα;

Χωρίς να χάσουμε την αποφασιστικότητά μας όταν καταλάβουμε ότι αντί για εκατό μείναμε μόλις τρεις-τέσσερις χιλιάδες;
Χωρίς δηλαδή να διαλυθούμε όταν θα μας πνίξουν στα χημικά τα ΜΑΤ;
Χωρίς να επιτρέψουμε στους ασφαλίτες που αναπόφευκτα θα διεισδύσουν σε μια τέτοια σύναξη με χαλαρή ή ανύπαρκτη περιφρούρηση να εκτελέσουν την υπηρεσία τους;
Χωρίς να ψαρώσουμε στις προβοκάτσιες των γκριζόμαυρων οργανωμένων "αγανακτισμένων πολιτών";
Χωρίς να δυσανασχετούμε για την παρουσία των "σεχταριστών", "σταλινιστών", "αριστεριστών", "ρεβιζιονιστών", "οπορτουνιστών" και λοιπών -στων;
Χωρίς να δυσανασχετούμε για την απουσία των υπόλοιπων "σεχταριστών", "σταλινιστών", "αριστεριστών", "ρεβιζιονιστών", "οπορτουνιστών" και λοιπών -στων;
Χωρίς να ψαρώσουμε στις παραινέσεις και τους εκβιασμούς των καθεστωτικών ΜΜΕ και του υπνωτισμένου όχλου τους που θα δυσανασχετεί για την "ταλαιπωρία των Αθηναίων εξαιτίας μερικών γραφικών μιμητών των τυνησίων και των αιγυπτίων";
Χωρίς να αρχίσουμε ν'αραιώνουμε σιγά σιγά το απογευματάκι; (έχει και το "Νησί")
Χωρίς να τρέμουμε κατά βάθος το ενδεχόμενο της νίκης μας;

Έχουμε αλήθεια τα κότσια να μείνουμε χωρίς τα παραπάνω;
Έχουμε το ένα δέκατο της αποφασιστικότητας των αράβων, περσών και αιγυπτίων που ξεσηκώθηκαν ή χρειάζεται πρώτα να φτάσουμε στο ένα δέκατο του βιοτικού επιπέδου που είχαμε μέχρι πρότινος για να την αποκτήσουμε;

Μερικά ερωτήματα με αφορμή την μπλογκική πρωτοβουλία "Κι αν μέναμε στο Σύνταγμα"