Στρίβειν δια της ανανέωσης

"Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Σημαίνει νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος. 
Δεν υποτιμώ τις μεγάλες δυσκολίες του νέου εγχειρήματος, αποβλέπω όμως στην κινητοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του ο λαός και που εκφράστηκαν τόσο πανηγυρικά στα μεγάλα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Από τις δυσκολίες ας μου επιτραπεί να υπογραμμίσω την έλλειψη οικονομικών μέσων. Το κενό θα καλυφθεί με την επείγουσα συμβολή όλων. Οι έχοντες θα ανοίξουν το πουγκί τους, οι μη έχοντες θα κόψουν το τσιγάρο. 
Κλείνοντας, απευθύνω έκκληση σε όλους όσοι μετέσχαν κατά στάδια στην εποποιία της ανανέωσης του ελληνικού κινήματος. Να ενωθούν μαζί μας. Αξίζει τον κόπο.
Η πατρίδα μας περνά βαριά κρίση. Έχουμε το μερτικό της ευθύνη μας. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα. Πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προσφέρει την ψύχραιμη ανάλυση και κατανόηση της νέας κατάστασης. Έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, την έμπνευση και το πάθος της, την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη".

Δεν θα ασχολιόμουνα με τα λόγια του Κύρκου, αν μέσα σ' αυτά δεν κραύγαζε η κατάντια της "ανανεωτικής αριστεράς", μιας "αριστεράς" τίγκα στα κοσμητικά επίθετα και τις πολύχρωμες σαπουνόφουσκες. Είναι όμως δόκιμος ο όρος κατάντια; Η κατάντια προϋποθέτει την διάψευση κάποιων προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν σε γόνιμο έδαφος. Η ανανεωτική αριστερά στην ελλάδα ξεκίνησε με ένα προβοκατόρικο "Εσωτερικού" κι έφτασε στην πολυδιάσπαση του σήμερα. Δεν ξέρω αν ανανέωσε κάτι στην πορεία. Δεν θέλω γίνομαι πολύ άδικος (το λίγο μου το συγχωρώ). Ίσως στα θετικά μπορώ να περιλάβω την πιλοτική λειτουργία αυτόνομων συνιστωσών με διακριτό λόγο μέσα σ' ένα κόμμα. Βλέπουμε που οδήγησε, ήταν πάντως κάτι πρωτοποριακό. Αν τελικά προσέφερε κάτι σημαντικό μέχρι σήμερα σε επίπεδο πολιτικής, παρακαλώ να μου επισημανθεί.

Κι ας έρθουμε λίγο στις μπολνταρισμένες επιλογές:

Ο Κύρκος μας λέει ότι οι λαϊκοί αγώνες πρέπει να είναι κόσμιοι, χωρίς φωνές κι άλλα μπρουτάλ, γιατί αυτά ενοχλούν την αισθητική των σύγχρονων σοσιαλδημοκρατών.

Η ηλικία τον έχει γεμίσει σοφία, αφού έχει μάθει τον τρόπο να φτιάχνει ομελέτα χωρίς να σπάει τ'αυγά, χωρίς βία κι εξτρεμισμούς αλλά με τη δύναμη της πειθούς.

Προσθέτει στην ομελέτα του και λίγη Εθνική Αντίσταση, για να μην ξεχνάμε ότι ο λαϊκισμός είναι φάρμακο δια πάσα νόσον και πάσα μαλακίαν (ίσως και πάσαν ηλικίαν).

Οι μη έχοντες θα κόψουν το τσιγάρο για να στηρίξουν το νέο κόμμα. Αυτό μάλλον ταιριάζει και με το οικολογικό προφίλ του. Ποιοι άραγε έχοντες θα ανοίξουν το πουγκί τους;

Το νέο κόμμα σπρώχνεται ήδη από το Αλαφουζαίϊκο και άλλους. Έχει να διεδικήσει ρόλο στο σκηνικό "ανανέωσης" των κομμάτων εξουσίας που αναπόφευκτα θα στηθεί, ρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι δεν θα καταδεχόταν (προς τιμήν του) να παίξει, ίσως πάλι και να μην τολμούσε.

Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τη θέση που θα πάρουν, όπως θα διαφανεί από τις προσεχείς αναρτήσεις τους, πολλοί και εκλεκτοί μπλόγκερς που κινούνται πολιτικά στον Συνασπισμό.