Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

10 στιγμές τραγουδιών που πολύ με συγκινούν (4/10)

Το 1899 υπηρετούσα στον Έβρο. Ήμουν δόκιμος και τα περισσότερα απογεύματα γύριζα στο σπίτι που νοίκιαζα. Έτσι είχα την τύχη να αποφεύγω τις μουσικές των καψιμί και την ατυχία να διαθέτω ένα σαράβαλο κασετόφωνο με ελάχιστες κασέτες.
Μια μέρα έλαβα ταχυδρομικώς φάκελο με κασέτα κιντερέκπληξη, τουτέστιν χωρίς διακριτικά. Ο αποστολέας γνώριζε ότι προτιμώ τους κύκλους τραγουδιών από τις ποικιλίες, οπότε κάθισα να την ακούσω με περιέργεια.
Στην κασέτα ήταν αντιγραμμένος ένας δίσκος που γνώριζα και αγαπούσα, αλλά δεν τον είχα. Έτσι το πρώτο κομμάτι, η εισαγωγή, με ξένισε με τον ηλεκτρικό του ήχο. Μέχρι που αναδύθηκε ξαφνικά το μουσικό μοτίβο της μίας από τις δύο μεγάλες επιτυχίες του Αγίου Φεβρουαρίου.



1:52


Θα έπαιξε δεκάδες φορές ο Άγιος Φεβρουάριος εκείνες τις μέρες.
Tο χάνεϊμουν των πρώτων ακροάσεων συνέπεσε με την άφιξη ενός νέου δοκίμου στο στρατόπεδο, τον οποίο πρωτοείδα ενώ περπατούσε και τραγουδούσε το ρεφρέν του τραγουδιού "Ο χάρος βγήκε παγανιά". Μ'ένα επιπλέον φωνήεν που προσέθετε, το επώνυμο του συναδέλφου έμπαινε στο ρεφρέν.
Ενδεχομένως αυτή η σύμπτωση να συντέλεσε στο ότι τον θυμάμαι με μεγάλη συμπάθεια. Καλά νά 'σαι όπου είσαι Α.Σ.



βγήκε κλεφτά, κλεφτά ο σιδεράς
ο σιδεράς και του είπε λόγια της χαράς


Δεν υπάρχουν σχόλια: