Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη


Πριν από εικοσιέξι χρόνια, τον Ιούνιο του 1989, έγιναν οι εθνικές εκλογές με την παρθενική συμμετοχή του ενιαίου Συνασπισμού. Ήμουν τότε 17 ετών και τοποθετούσα τον εαυτό μου πολιτικά κάπως αόριστα, στην ευρύτερη αριστερά. Ο ενιαίος Συνασπισμός ήταν βέβαια πολύ θελκτικός και κουβαλούσε υψηλές προσδοκίες, για ποσοστά της τάξης του 20%. Απίστευτο ποσόν για εποχές ακραίου δικομματισμού.
Είναι οι πρώτες εκλογές που θυμάμαι έντονα, μάλλον γιατί μέχρι τότε δεν με πολυσυγκινούσε η πολιτική.

Δεν θα ξεχάσω την κορυφαία σκηνή σε προεκλογική συγκέντρωση έβερ, της ΝΔ συγκεκριμένα που την χαζεύαμε από μια ταράτσα, όταν κατά την ομιλία του Μητσοτάκη κάποιος παραχωμένος πασόκος (υποθέτω) πέταξε ανάμεσα στα "Ο λαός δεν ξεχνά ποιος του πήρε τα λεφτά" ένα "Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά". Μέχρι να καταλάβουν τα μπλάρια τι έλεγαν, το επανέλαβαν μια-δυο φορές.

Στην κεντρική πλατεία της επαρχιακής μας πόλης γινόταν όλες οι συγκεντρώσεις. Ήρθε και ο Λεωνίδας Κύρκος για την προεκλογική συγκέτρωση του Συνασπισμού μια συγκέντρωση που ξεπέρασε σε πλήθος ακόμα και τις γαλαζοπράσινες φιέστες πλαστικών σημαιών της εποχής. Όμως τελικά οι προσδοκίες αποδείχτηκαν υπεραισιόδοξες και ο Συνασπισμός έλαβε το 13,1% των ψήφων.

Όλη η παραπάνω πάρλα για να φτάσω στο εξής:
Την επόμενη μέρα το απόγευμα, γυρνούσαμε σ' ένα μπιλιαρδάδικο της πλατείας όταν μπούκαρε ο Γ. με ύφος που έσταζε φαρμάκι. Ο Γ. ήταν πασόκος, όχι γιατί στα 17 του είχε κατασταλάξει στην πεποίθηση ότι ο τρίτος δρόμος προς τον σοσιαλισμό ήταν ο σωστός, αλλά επειδή το ΠΑΣΟΚ είχε προ ολίγου διορίσει τον πατέρα του. Ο έρμος ο πατέρας του ήταν άνεργος επί χρόνια, λόγω ενός προβλήματος υγείας που είχε, και η οικογένειά του τα έφερνε πέρα δύσκολα. Ο διορισμός κι ένα κεραμίδι της Εστίας ήταν γι αυτούς θεία δώρα, έστω κι αν ήρθαν όπως ήρθαν. Η δε ήττα του ΠΑΣΟΚ τους προκάλεσε μεγάλη ανασφάλεια.
"Τι ψήφισες;", ρώτησε το Δ. με το ίδιο ύφος που είχε μπαίνοντας.
Ο Δ., είχε περάσει τα 18. Απάντησε με καμάρι "ΠΑΣΟΚ!".
Μετά γύρισε προς το μέρος μου.
"Εσύ ήσουνα με το Συνασπισμό;" (Κάπως όπως ρωτάς "Εσύ είσαι ΑΕΚτζης;")
"Ναι"
"Το μουνί των μανάδων σας κωλοσυνασπιστές".

Ο Γ. δεν πολυχρησιμοποιούσε τέτοιου είδους εκφράσεις. Φαίνεται όμως ότι τόσο πολύ τον στενοχώρησε η ήττα του ΠΑΣΟΚ που επιστράτευσε την πιο βαριά βρισιά που μπορούσε να σκεφτεί.
Είχε πάντως μια δικαιολογία. Το φόβο που είχαν στο σπίτι του ότι θα κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ και θα χάσουν τα φρέσκα κεκτημένα. Ποιος έφταιγε κατά τον Γ. για την ήττα του ΠΑΣΟΚ;
Αυτοί που ψήφισαν ή υποστήριζαν το Συνασπισμό.

Αυτή η ανάμνηση έρχεται συχνά στο νου μου τελευταία, από το 2012 και μετά ιδίως, με την εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν να δουν το κόμμα τους στην εξουσία, αν και όχι (οι περισσότεροι) για να διοριστούν στο δημόσιο ή να πάρουν σπίτι απ' την Εστία, αλλά λόγω των ελπίδων που έχουν για ένα καλύτερο αύριο. Μέχρι εδώ καλά, γούστο τους καπέλο τους να τρέφουν ότι ελπίδες θέλουν. Μόνο που κάποιοι από αυτούς, ήδη από το 2012, θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα φτάσει στην αυτοδυναμία (από το 5% στο 38% δηλαδή) λόγω του παλιοχαρακτήρα των ψηφοφόρων του ΚΚΕ. Πρέπει βέβαια να ομολογήσει κανείς ότι ακόμα και αυτοί δεν είναι λούμπεν πασόκοι. Δεν ασχολούνται, όπως ο Γ., με το μουνί της μάνας όσων θεωρούν ότι φταίνε για τη μη ακόμα αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, προτιμούν με πολιτισμένο τρόπο να χαρακτηρίζουν τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ ως έμμεσους υποστηρικτές της παρούσας συγκυβέρνησης, των μνημονίων, της τρόικας και του καπιταλισμού ευρύτερα. Λογικό. Αν δεν αυταπατάσαι μαζί μας, είσαι τσιράκι των άλλων. Τι μου θυμίζει;
Παρεμπιπτόντως δεν μιλάω για μία-δύο περιπτώσεις. Είναι κάτι που το συναντάς σχετικά συχνά, ιδίως σε νεοφώτιστους.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά τελικά η συμπεριφορά του Γ. μου φαίνεται λιγότερο χυδαία.


(Να διευκρινίσω τα εξής:
Πρώτον: Θέλω να αναλάβει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ για δύο λόγους. Για να μη βλέπω άλλο τη φάτσα του Βορίδη, της Σπυράκη και Σία και για να δούμε πόσα φιλολαϊκά απίδια πιάνει το σοσιαλδημοκρατικό σακκουλάκι. Αν αυτοί είναι επαρκείς λόγοι ψήφου για άλλους, ασφαλώς δεν είναι για μένα. Αν επιτρέπεται βέβαια ακόμα η ψήφος κατά συνείδηση.
Δεύτερον: Δεν θα απαντήσω σε τυχόν σχόλιο, διότι αρκετά έχει γυρίσει το στομάχι μου)

2 σχόλια:

faros είπε...

Όμως, φαντάζομαι, ότι αφήνεις να σχολιάσουμε ...

Επέτρεψέ μου να πω το εξής :

Το μεσημέρι, φεύγοντας από το καφενείο, ένας φίλος πρώην δικός τους (του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ) μου εκμυστηρεύτηκε, ότι πηγαίνοντας πριν λίγες μέρες στα γραφεία τους, είδε εκεί συγκεντρωμένους (όπως μου είπε επί λέξη) "τη σάρα και τη μάρα" !

Λύσιππος είπε...

Εγώ θα σου πω άλλη πραγματική ιστορία περισσότερο διδακτική.Δεν έχει όμως μέσα μουνιά αλλά αυτιά και την αναφέρει σε βιβλίο αναμνήσεων-μαρτυρία του παλαιό μέλος του ΚΚΕ

"Μαζευόμαστε όλοι και ερχόταν ένας καθοδηγητής μεσήλικας και κουφός που φορούσε και στα δυό αυτιά ακουστικά. Αφού μίλαγε για τη γραμμή και για διάφορα άλλα, έλεγε να μιλήσουν και να πουν την γνώμη τους και οι σύντροφοι.Λέγοντας αυτό,ΈΒΓΑΖΕ ΤΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ...."