Νέοι κι άφθαρτοι

Αφού εξαντλήθηκαν οι επιθετικοί προσδιορισμοί τύπου δημοκρατικός/ή/ό, σύγχρονος/η/ο, ανεξάρτητος/η/ο, πατριωτικός/ή/ό, ανανεωτικός/η/ο, ριζοσπαστικός/η/ο, κοινωνικός/ή/ό, προοδευτικός/ή/ό, κλπ. και σίτεψαν τα βαρέα ουσιαστικά τύπου κίνημα, δημοκρατία, μέτωπο, ρεύμα, ένωση, πατρίς, πολίτες, σωτηρία κλπ., έφτασε η ώρα των πιο ανάλαφρων τύπων. Θα ήταν μικροψυχία να μη σημειωθεί ότι πρωτοπόροι στη χρήση των ανάλαφρων τύπων ήταν η Χρυσή Αυγή και η Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη του Σαμαρά.

Ο τόπος όμως χρειάζεται νέα κι άφθαρτα πρόσωπα, νέα κι αύθαρτα σύμβολα και νέα κι αύθαρτα ονόματα. Όπως άλλωστε λίγο πριν χρειαζόταν σταθερότητα, πιο πριν συναίνεση και διάλογο, παλιότερα εκσυγχρονισμό, ακόμα πιο παλιά αλλαγή και ούτω καθ' εξής, αναδρομικώς.

Δε γίνεται να κάνεις κόμμα με νέους κι άφθαρτους ανθρώπους και να το ονομάσεις "Προοδευτική Δημοκρατική Ένωση" ή "Ανεξάρτητο Ριζοσπαστικό Μέτωπο".
"-Αμάν, μια απ' τα ίδια" θα πει ο ψηφοφόρος, που έτσι κι αλλιώς περιορίζεται στο να κόβει μούρες, και τις ιδεολογίες τις καταναλώνει βλέποντας Χόλυγουντ, Σιεσάι Μαϊάμι και συνεντεύξεις διασήμων.

Η "Ελιά" χτυπάει όμορφα. Ο ψηφοφόρος κάνει τις αναγωγές του: φύση, πουλάκια στα κλαδιά, λαδάκι (για το αντεράκι), ροδαλές χωριατοπούλες με βέργες και καλάθια.
Το "Ποτάμι" το ίδιο: φύση, γεφυράκια, κελαρυστό νερό, πικ νικ στην ακροποταμιά, ράφτινγκ, ροδαλές χωριατοπούλες που δροσίζονται στις όχθες.
Ταυτόχρονα, τέτοιου είδους ονόματα-σύμβολα ληξιαρχούν ιδανικά το "τέλος των ιδεολογιών" και στρογγυλοκάθονται σ' έναν ασαφή πολιτικά χώρο, απόλυτα συμβατό με την ιδεολογική θολούρα του ψηφοφόρου. Ο αστικός πολιτικός χώρος είναι σαν ένα τεράστιο δοχείο νυχτός. Δύσκολα ισορροπείς στο χείλος κι εύκολα κολυμπάς στη μέση.

Είμαι νέος, άφθαρτος και βάζω και τρίποντα.

Είμαστε νέοι, άφθαρτοι και καλοχτενισμένοι

Δεν κάνουν βέβαια όλα τα δέντρα για πολιτικά σύμβολα, ούτε κι όλα τα γεωμορφολογικά στοιχεία. Εσύ, αθλητή, τραγουδιστή, άνκορμαν, σελέμπριτι τέλως πάντων, που θα ιδρύσεις σύντομα το κόμμα σου, αν το ονομάσεις "Κυπαρίσσι" εγώ θα σε εκτιμήσω γιατί αγαπώ τα κυπαρίσσια, εκλογικά όμως θα πας άπατος. Όπως κι αν το πεις "Συκιά", "Γαϊδουράγκαθο", "Χαράδρα" ή "Έρημο".
Δεν θα το πεις όμως έτσι γιατί δεν είσαι και μαλάκας. Θα το πεις "Χελιδόνι", "Θυμάρι", "Εύδρομο" ή έστω "Γαρύφαλλο".
Τώρα, που κολλάνε οι ελιές, τα ποτάμια και τα χελιδόνια με το δοχείο νυχτός, τι σημασία έχει όταν είσαι άφθαρτος;