Η παραπάνω φωτογραφία ανήκει στο σημαντικό αμερικανό φωτογράφο Carl Mydans.
Ο Mydans κάλυψε φωτογραφικά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για λογαριασμό του περιοδικού Life, κάνοντας πραγματικά παγκόσμιο φωτορεπορτάζ, όπως μπορεί κανείς να δει στο θαυμάσιο μπλογκ του First Time User. Προπολεμικά είχε ασχοληθεί με την κάλυψη των συνθηκών ζωής των φτωχών αμερικανών για λογαριασμό της Farm Security Administration (στην οποία συμμετείχε -μεταξύ άλλων- η σπουδαία γερμανοαμερικανίδα φωτογράφος Dorothea Lange).
Η παραπάνω φωτογραφία, όπως γράφει και η λεζάντα, απεικονίζει (εσωτερικό) μετανάστη ο οποίος ζούσε με την οικογένειά του παραπλεύρως του δρόμου κοντά στο Ρέιμοντβιλ του Τέξας, το 1937. Οι μετανάστες αυτοί, "προϊόντα" της μεγάλης Ύφεσης, αποκαλούνταν -κατά την ίδια λεζάντα- "brush-hogs", που αν το μεταφράζω σωστά σημαίνει "σβάρνες" (τα γεωργικά εργαλεία που σαρώνουν τους σβώλους του χώματος). Υποθέτω πως ο όρος έχει να κάνει με την απασχόλησή τους σε εξαντλητικές αγροτικές εργασίες αντί πινακίου φακής.
Ο ίδιος ο Mydans σημείωνε: "You really see dignity within people who are living through the most horrific of times" (Πραγματικά υπάρχει αξιοπρέπεια στους ανθρώπους που επιζούν μέσα στις πιο φρικτές εποχές).
Υπάρχει ωστόσο κάτι ακόμα στη φωτογραφία που μου τράβηξε το ενδιαφέρον.
Να, αυτά:
Περίεργα παπούτσια για αγροτικές εργασίες, έτσι;
Oxford wingtip στο χωράφι;
Ένα σύγχρονο δετό παπούτσι τύπου oxford wingtip, όμοιο με του εικονιζόμενου μετανάστη, αξίας 250€.
Όπως λέει βέβαια η Γουικιπέδια, τα Full Broques (ή wingtips που τα ζητούμε εμείς οι έλληνες αριστοκράται) στις αρχές του εικοστού αιώνα θεωρούνταν παπούτσια εξοχικού περιπάτου και όχι κυριλέ που θεωρούνται σήμερα.
Η αλήθεια είναι πως η πληροφορία αυτή με ανακούφισε. Διότι εξετάζοντας αρχικά τη φωτογραφία και παρατηρώντας τα παπούτσια, έκανα την εξής σοκαριστική σκέψη:
"Λες ρε πούστη μου να περιφερόμαστε κι εμείς πεινασμένοι και να ξεχερσώνουμε χωράφια για ένα κομμάτι ψωμί φορώντας τα Henderson και τα Marvin&Co μας;"
Τώρα όμως μπορώ να υποθέσω πως ο Mydans παρανόησε και ο κύριος της φωτογραφίας βγήκε μετά της οικογενείας του για τσάρκα στην εξοχή. Ίσως να έπιασε μια ξαφνική μπόρα και η Aston Martin τους να κόλλησε στη λάσπη.
(Ή, πάλι, είναι ένας πάμφτωχος εργάτης γης ο οποίος εξασφάλισε τα αποφόρια του σε κάποιο τσάριτυ χάππενινγκ από κάποια ροδοκωλομάγουλη φιλάνθρωπη κυρία της παρακείθε ενορίας. Της οποίας κυρίας ο σύζυγος ίσως έπαθε ποδάγρα, οπότε προετοιμάζεται για τον παράδεισο με παντούφλες και φιλανθρωπία).
Αυτό όμως τι νά 'ναι άραγε; Σαν τον κερδώο Ερμή σε γραμματόσημο μου μοιάζει. Τι να είναι όμως;
2 σχόλια:
Υπέροχο.
Οι παλιές φωτ/φίες και η μελέτη κάποιων λεπτομερειών,ένας βυθισμένος κόσμος που περιμένει την ευαισθησία της ματιάς και της ψυχής μας
ΥΓ/Τα παπούτσια ίσως είναι δικά του,απομεινάρια μιας εποχής πριν τη φτωχοποίηση του,και τεκμήρια πια της πορείας
χ
Το θέμα όμως είναι ότι οι κερατάδες οι δυνάστες μας βάλανε "τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι"....
Δημοσίευση σχολίου