Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Τρία σφάλματα

Η πολιτική νεκρανάσταση του φασισμού ήταν τελικά ζήτημα χρόνου και συνθηκών. Γιατί δεν την είχαμε προβλέψει; Γιατί, ως συνήθως, κάνουμε το μόνιμο σφάλμα να θεωρούμε την πρόσφατη εμπειρία μας ως εχέγγυο του μέλλοντος. Η ίδια σιγουριά δημιουργούσε την ψευδαίσθηση του κορεσμού της λύσσας των λυσσασμένων, της προσέγγισης σ'ένα σημείο ισορροπίας. Οι σιγουριές όμως κατέρρευσαν κι η κατηφόρα κλίνει κι άλλο.

Το άλλο μας σφάλμα είναι η υπερβολική μας εμπιστοσύνη στη συλλογική μνήμη του λαού. Όχι πως δεν υπάρχει συλλογική μνήμη. Απλά, δεν είναι δεδομένα συμβατή μ'αυτό που ο καθένας θεωρεί ως Άξιο.

Κι αυτό που περισσότερο υποτιμήσαμε, αν και το Ξόανό του έστεκε θεόρατο, είναι η ισχύς του εύκολου.
Ήταν εύκολο να μουτζώνεις τη βουλή και τους κομματικούς εκφραστές της "μεταπολίτευσης" μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να βαυκαλίζεσαι με ογκώδεις λαοσυνάξεις μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να πουλάς πολιτικά άρλεκιν μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να συμβάλλεσαι με το αρεστό μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να περιμένεις τη λύση από τους αυτουργούς του προβλήματος μας πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Έτσι αξία απόκτησε το εύκολο κι ότι δύσκολο απαξιώθηκε.

Είναι εύκολο να φταίει ο "λαθρο"μετανάστης, είναι εύκολο να πουλάς το φόβο στο φοβισμένο μικροαστό, είναι εύκολο να σερβίρεις έναν-έναν τους "εχθρούς", νά'ναι κι αδύναμοι για να τους καθαρίζουν οι φουσκωτοί νεο-νεοναζί.
Είναι εύκολο ακόμα και το να στραβομουτσουνιάζεις στη θέα των φασιστών και να κουνάς το κεφάλι που δεν γνώρισαν αγάπη.

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να το πάρεις απόφαση πως ο εμφύλιος δεν τέλειωσε ποτέ. Απλά οι νικητές κατάλαβαν πως το μπρουτάλ είναι μόδα που έρχεται και παρέρχεται. Βρήκαν τον τρόπο να συλλέγουν αναίμακτα, εθελοντικά πια, τις δηλώσεις κι επιπλέον να διαιρέσουν οριστικά τους μη εθελοντές. Τώρα όμως η μόδα του μπρουτάλ επανήλθε. Κι ίσως δεν πρέπει να στηριχτούμε πάλι σε απατηλά εχέγγυα.

12 σχόλια:

pavlosk είπε...

Πικρές και ανομολόγητες αλήθειες...Για τα εύκολα που γινήκανε δύσκολα και τα δύσκολα που ποτέ δεν γίνανε εύκολα...

Για εμάς λοιπόν Στρατολάτη, που έχουμε υποθετικά ακόμα "το όπλο παραπόδας" ποια είναι τα μη απατηλά εχέγγυα που θα μας ξελασπώσουν κατα τη γνώμη σου; Φιλικά και συντροφικά ρωτάω, γιατι και γω στην αναζήτηση τους είμαι...

ένας στρατολάτης είπε...

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως υπάρχει οτιδήποτε που μπορεί να μας ξελασπώσει Παύλο.
Μάλλον όμως το πρώτο βήμα προς το ξελάσπωμα είναι η άρνηση της μοιρολατρίας και της απογοήτευσης.
Όταν πατήσω το βήμα αυτό γερά θα επανέλθω περί εχεγγύων!

faros είπε...

Αν μου επιτρέπεται δυο λόγια.

Με όλον τον σεβασμό της άποψης του καθένα, μακάρι να ήταν τα πράγματα τόσο απλοϊκά.

Μακάρι να ήταν θέμα ... λάθους (έστω και τριών) !

Πρέπει να ληφθούν υπόψη κοινωνικές, οικονομικές ακόμα και στρατιωτικές επιλογές της αστικής τάξης για να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα - λέω εγώ βεβαίως !

Ανώνυμος είπε...

Μου επιτρέπεις να το "κλέψω"?

blackbedlam είπε...

Εμ τι να πω τώρα ότι δεν συμφωνώ με αυτά που λες ;
Είναι γεγονός ότι η ταξική πάλη δεν τελειώνει ποτέ, μόνο που εμείς το ξεχάσαμε.
Ξεχάσαμε ότι για να υπάρχει ταξική πάλη πρέπει να είναι αναπτυγμένη η ταξική συνείδηση, ξεχάσαμε αυτόν τον ιστορικό μας ρόλο.
Άλλωστε ο ταξικός εχθρός διαθέτει τόσους μηχανισμούς που το εύκολο το μετατρέπει σε αξία ζωής.
Μπορεί και αποπροσανατολίζει, σε πείθει ότι μπορείς να ζεις για πάντα μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα και να γίνεσαι και συ μέρος αυτής της μαγικής εικόνας.
Και ναι μπορεί να υπάρχει συλλογική μνήμη, αλλά όταν υπάρχει και η δυνατότητα παραχάραξης της ίδιας της ιστορίας και όταν ταυτόχρονα δεν υπάρχει εκείνη η δύναμη που θα συνδέσει την ιστορική και συλλογική μνήμη με την σύγχρονη πραγματικότητα, όταν δεν υπάρχει εκείνο το αντίπαλο δέος που θα ξεσκεπάζει την ψεύτικη εικόνα, αν δεν μπορέσει να σε πάρει από το χέρι να σου δείξει την αλήθεια,την πραγματικότητα, τον κίνδυνο που διατρέχεις και τον τρόπο να τον εξοντώσεις εσύ και όχι εκεινος εσένα,
τότε πάνω στην στροφή πέφτεις επάνω στο Θεόρατο Ξόανο που έχει μετατραπεί σε ανθρωποειδή και σε συνθλίβει με μόνον την σκιά του.
"Δώσε, λέει' το χέρι σε όποιον σηκώνεται" Μόνο που κάποιος πρέπει να τον μάθει να σηκώνεται. Δύσκολο δεν λέω και κυρίως όταν το "σώμα" έχει παίσει σε κώμα"
Και σίγουρα δεν πρέπει να στηριχτούμε πάλι σε απατηλά εχέγγυα.

μαχαιρης είπε...

Βρε παιδια..Ποια εχεγγυα...
ΔΙΕΦΘΑΡΗ η συνειδηση των εργατων..με την προσδοκια του πλουτου...!!
Διεφθαρη απο την ιδιοκτησια..Απο την θρησκεια,οπως την ευαγγελιζονται οι παπαδες...και απο την πλαστικη και επιπλαστη ευημερια,μιας και μονο γεννιας...!!
Διευθαρη..Απο την πλασματικη ισχυ..
Της λαμογιας της κλεψιας,του βολεματος και της Δημοσιουπαλληλιας...!!
Ολα τα κομματα πεσανε μεσα στη λουμπα της επιγγελματικης τακτοποιησης των οπαδων...

Και η ιδεολογικη παλη..Στα σκουπιδια και τα αζητητα...!!

Διαβασαμε ποτε..Αυτα που γραφουν και λενε οι αντιπαλες ιδεολογιες...Να δωσουμε οπλα στους
εργατες;;;
ΠΟΙΟ ΟΠΟ παρα ποδα;;;
Εμεις το..Πουλησαμε το οπλο...Και πηραμε μουφα ενσημα...Να βγαλουμε συνταξη...!!
ΠΧ...
Δεν ηταν σωστο..Να παρεμβαινει το Κομμα..Για να μην κοπει το ρευμα σε
αναξιοπαθουντες ανεργους...
Επρεπε ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι ανεργοι..Να αγωνιστουνε για να μην κοπει το ρευμα τους...
Το αλλο ειναι..."ρουσφετι"...!!!

ένας στρατολάτης είπε...

Φάρε με παρεξήγησες. Πρέπει να διευκρινίσω πως το ποστ δεν επιχειρεί να αιτιολογήσει τη νεκρανάσταση του φασισμού αλλά μόνο την αδυναμία μου να την προβλέψω! Προφανώς η αναζωπύρωση του φασισμού είναι σε κυρίαρχο βαθμό ζήτημα επιλογής, τόσο του χρόνου όσο και του τρόπου. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ωστόσο κατά τη γνώμη μου εντοπίζεται στη δεκτικότητα των μικροαστικών στρωμάτων.


Μα το γράφω και παραδίπλα 2310Νετ. Δεν πιστεύουμε σε κόπιραϊτς. "Κλέψτε" ελεύθερα!


ΒΒ, πρέπει ωστόσο να πω πως ο πρώτος πληθυντικός του ποστ δεν παραπέμπει σε συλλογικότητες. Είναι ένας πρώτος πληθυντικός που θά'πρεπε να είναι πρώτος ενικός.
Κατά τα λοιπά, το έργο των συλλογικοτήτων μέσα σ'ένα τέτοιο περιβάλλον είναι πολύ δύσκολο. Τόσο όσο δεν ήταν στις πιο σκοτεινές περιόδους του τόπου. Κι'αυτό νομίζω πως πρέπει να το συνυπολογίζουμε στην κριτική μας.


Μαχαίρη, διαφωνώ βέβαια με τον όρο "ρουσφέτι" αλλά συμφωνώ απόλυτα με τη διάσταση που δίνεις στην ατομική ευθύνη. Δεν μπορείς να ρωτάς αυτόν που πνίγεται "γιατί ρε δεν έμαθες μπάνιο;".
Όσον αφορά στη διαφθορά, τά'χουμε ξαναπεί, η ιδιοκτησία είναι το πρώτο βήμα της διαφθοράς, ο άνθρωπος όμως έχει το χάρισμα της κρίσης, γι'αυτό η προσωπική ευθύνη δεν παραγράφεται ούτε μετατίθεται.


Ανώνυμος είπε...

...Είναι ευκολο να λυσσομανάς εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και να σιωπάς για τη Χ.Α.

...είναι εύκολο να κάνεις τον ανιστόριτο,ό,τι δε ξέρεις τίποτα για τα προπολεμικά "ΛΑΙΚΆ ΜΕΤΩΠΑ"

...είναι εύκολο να κόβεις τα πόδια στην ελπίδα,και να παραδίδεις την εξουσία σε δοσίλογους και παρακράτος που στελεχώνουν τους μηχανισμούς με Χ.Α.
ΑΧ-ΒΑΧ

akrat είπε...

καλησπέρα

με το συμπάθειο καμμιά ψυχολογική υποχώρηση δεν δικαιολογείτε ούτε κανείς φαιδρός ενθουσιασμός....

σταθερά ο καθείς με τις απόψεις του στην πάλη...

ένας στρατολάτης είπε...

Ποιος μιλά για υποχώρηση Akrat; Κάτσε όμως ρε παιδάκι μου να πάρουμε μια ανάσα οξυγόνο γιατί μας φλόμωσε το καυσαέριο.

Ανώνυμος είπε...

εγω πιστευω ότι το κόκκινο σουτιέν είναι προβοκάτσια του ΣΥΡΙΖΑ για να παρουσιαστεί η παπαδιά ως ΚΚΕ, και να απωθηθούν οι καταπιεσμένες (και σεξουαλικά) μάζες από το Κόμμα.
Απορώ πως δεν βγήκε ακόμη ανακοίνωση της ΚΝΕ για τα μπουρδέλα και τις πιάτσες που συντηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ,και ότι οι πραγματικοί κουμουνιστές φτιάχνονται μόνο με τα μαύρα εσώρουχα
ΑΧ-ΒΑΧ

Ανώνυμος είπε...

απλά εξαιρετικό, συγχαρητήρια...