Μα γιατί;

Μα γιατί; Γιατί ούτε ένας υποψήφιος νομάρχης, δήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος, ούτε καν ένας υποψήφιος δόκιμος καντηλανάφτης δεν με έχει σταματήσει στο δρόμο, στην καφετέρια, δεν με έχει πάρει τηλέφωνο, δεν μου έχει στείλει έστω ένα sms; Ένας από τους τόσους, από τους γαλαζοπράσινους κεχρισμένους ή -ακόμα καλύτερα- ένας "ανεξάρτητος" ή "αντάρτης".
Θα είμαι καλό παιδί, δεν θα τον αρπάξω από το μαλλί, δεν θα τον αρχίσω στις χριστοπαναγίες, δεν θα είμαι πολύ αγενής. Έχω μισοξεθυμάνει, σκίζοντας όλα τα διαφημιστικά τους, αυτά με τις χαμογελαστές σκατόφατσες των καρναβαλοσαμαρειτών της διπλανής πόρτας. Όχι μόνο τα δικά μου αλλά και των γειτόνων. Κι είναι κάτι φάτσες υποψηφίων με αποκορύφωμα κάτι καρικατούρες του Λάος...
Και τι έχουν διαβάσει τα μάτια μου...
"Έμαθα να δίνω προτεραιότητα στον άνθρωπο που χρειάζεται στήριξη"
"Είναι η πόλη της ζωής μου"
"Σας παρουσιάζω λοιπόν την υποψηφιότητά μου, ως δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό των Γαλαζοπράσινων Χλεμπονιάρηδων και την υποψήφια δήμαρχο Γκιζέλα Χοντροβούβαλου, νέα, άφθαρτη, σημαντική προσωπικότητα, ανεξάρτητη και διατεθειμένη να προσφέρει στην πόλη"
"Να δώσετε την ευκαιρία σε νέους και ικανούς, ανιδιοτελείς ανθρώπους να εργαστούν"

Τι ζητώ; Έναν από δαύτους νά 'ρθει να μου τα πει κατάμουτρα. Να δω από κοντά την πολιτικάντικη μουτσούνα στην πιο ερασιτεχνική εκδοχή της. Δεν είναι άλλωστε πιο ενδιαφέρουσες οι ερασιτεχνικές τσόντες από τις γκλαμουρο-υπερπαραγωγές;