Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Αποχαιρετισμός

Ήμουν εικοσάρης όταν ανακάλυψα τη Μαρία Δημητριάδη. Από τότε πέρασαν χρόνια, στην πορεία γνώρισα το έργο κι άλλων φιμωμένων καλλιτεχνών, όμως ο πλούτος του έργου της Μαρίας Δημητριάδη είναι ανεκτίμητος. Δεν έχει νόημα να κάνει κανείς εκτενείς αποχαιρετισμούς. Σε όποιον είναι να την ανακαλύψει ή να την ξανανακαλύψει, ο μικρός ντόρος της πτώσης του πανύψηλου κυπαρισσιού μπορεί να δώσει μια ευκαιρία.
Ένα ευχαριστώ ως αποχαιρετισμό, για όλες τις ερμηνείες και περισσότερο για το "Δελτίο καιρού", την "Έρημη πόλη", το "Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα", τα "Τροπάρια για φονιάδες", τον "Ήλιο τον πρώτο".

2 σχόλια:

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Σπουδαία η Μαρία Δημητριάδη! Καλώς επέστρεψες στις αναρτήσεις!

ένας στρατολάτης είπε...

Ναι Μιχάλη, τόσο σπουδαία όσο και φιμωμένη. Ευχαριστώ.